• Clara Kramer , Stephen Glantz "Wojna Klary. Prawdziwa historia cudownego ocalenia z Holocaustu". • Kolejna książka -świadectwo Holocaustu. Zagłada widziana oczami dziecka. • Nastoletnia Klara mieszka z rodziną w miejscowości Żółkwia niedaleko Lwowa. Kiedy wkraczają Niemcy i zaczynają wywozić Żydów do obozów zagłady, wtedy rodzina Klary znajduje kryjówkę w ciemnym i ciasnym bunkrze pod domem volksdeutscha Waleriana Becka wraz z innymi Żydami. W sumie 18 osób przez prawie 2 lata żyje w bunkrze o wymiarach 3 na 3 metry i wysokości półtora metra. Klara pisze dziennik. I na podstawie tego właśnie dziennika powstała ta książka. • W trakcie czytania miałam przed oczami Krysię z "Dziewczynki w zielonym sweterku" : tak jak Klara przeżyła schowana w ukryciu pod ziemią i też dzięki Polakowi ( z resztą Beck jak Socha nie był "świętym" - Beck pił, przeklinał, awanturował się z żoną, miewał romanse, kradł). • Książka porusza wiele tematów : stosunków polsko-żydowskich, polsko-ukraińskich, przyjaźni, miłości, tęsknoty , zrozumienia. • Jak dla mnie takie doświadczenie życiowe (prawie 2 lata w takim bunkrze) jest doświadczeniem niewyobrażalnym. • Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo