• Film dla widzą, którzy nie boją się odważnych ani scen ani ludzi, jakich w takim filmie obsadzono. Bo to obraz szczery i bezpośredni. • Tytułowy projektant mody Yves Saint Laurent, to człowiek artysta, kreator, znawca sztuki i mody, ktoś o wysokim poczuciu estetyki i piękna. Ktoś wyjątkowy i jednocześnie bardzo wrażliwy. Bo dusza artysty ma wpisaną wieczną tułaczkę po meandrach samotności. Jednak mimo otoczenia ludzi, Laurent jest tak na prawdę zawsze samotny i zagubiony... outsider wśród tłumu i blichtru. Samotnik w oparach dymu tytoniowego, odurzenia alkoholem i narkotykami. To homoseksualista szukający kochanka... To szukający szczęścia wrażliwiec... • Film jest obrazem jego 10 lat życia i pracy. Widzimy go przy tworzeniu, patrzymy na kreacje, ubiory, dodatki, zerkamy na krawcowe, dane nam jest brać udział w pokazach mody czy przyjęciach tuż \"po\". Jesteśmy też świadkami kompletnie innego prywatnego życia projektanta, gdzie dominuje rozłam związków, gdzie poszukiwania własnej tożsamości zawodzą Saint Laurenta w mroczne depresje wspomagane uzależnieniem od leków. Dwie różne osoby w ciele szczupłego chłopca. Odważne sceny podkreślają tylko dołek, w jaki wpada człowiek gdy chce czegoś innego niż ma, i gdy świat nie jest taki jaki sobie wymarzył. Obejrzenie tego filmu uzmysławia widzom, że wszyscy jesteśmy aktorami jednej sceny i gramy dramat pod tytułem \"Życie\". • Film jest wspaniale dopracowany, przemyślany, niezwykle szczegółowy. Twórcy dołożyli wszelkich starań by zadowolić dobrego widza, którego uznali za: znawcę. Wspaniała gra aktorska i niezwykle dobrze dobrani ludzie do odgrywanych postaci. Wiele mogłabym mówić o tym filmie, ale po co? Szkoda czasu na słowa, warto popatrzeć na OBRAZ...
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo