• "Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre zwierzęta są równiejsze od innych" • Wow. Jestem pod wrażeniem jak wiele symboliki autor zdołał zawrzeć w tak niewielkiej ilości stron. Książka pokazuje jak członkowie rewolucji po staniu się elitą okazują się tak samo okrutni, a nawet gorsi od poprzedniej władzy. Pomimo rewolucji, która miała poprawić jakość życia wszystkich zwierząt tylko nieliczne cieszyły się przywilejami. Podobało mi się przedstawienie stopniowego przejmowania władzy przez świnie, ich manipulowanie innymi zwierzętami. Moimi ulubionym bohaterami był Boxer i Benjamin.
    +2 trafna
  • Orwella nie sposób pomylić z żadnym innym autorem. A Folwark zwierzęcy nie jest poodobny do rzadnej wczesniej czytanej przez mnie książki. W moim rankingu zajmuje jedno z pierwszych miejsc w konkurencji "ulubione".
    +2 trafna
  • Interesująca książka, polecam. :)
  • Tyle lat mija od wydania, a temat wciąż aktualny. • Bardzo dobrze został ukazany wizerunek Władzy. Władza może doprowadzi albo do dobrobytu albo porażki. Tutaj mamy to i to. Dobrobyt ukazany na początku, tuż po wygnaniu farmera oraz po obronie Folwarku przed odebraniem go z rąk zwierząt. Wtenczas jest spokój, zwierzęta są równe, skore do pomocy. • Ale cudów nie ma, i nawet świniom może woda sodowa do głowy uderzyć. Porażką nazwałabym ciąg dalszy. Wciąż coraz większe potrzeby i przywileje Władzy. Coraz więcej niedotrzymanych, wcześniej składanych obietnic. Coraz większy wyzysk. Więcej kłamstw. I smutny koniec. • Oby ta książką była przestrogą, która nigdy się nie ziści.
  • Jedna z lepszych antyutopii jakie czytałam. Uniwersalna, smutna, pouczająca. Pokazuje jak łatwo można zakłamywać i manipulować innymi gdy tylko zdobędzie się ich zaufanie - a następnie jak chciwość i władza czynią podobnych do oprawców.
  • Tak , dzieki przeniesieniu realiów do świata zwierząt w prosty sposób ukazuje stosunki panjące w świecie ludzi. Dla mnie jedna z lepszych....
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo