• Jaka dobra rzecz! Książka tak współczesna, tak trafiająca w problemy młodzieży. Pierwsza miłość, ale ukazana bez nadęcia. Relacje rodzinne, rozwód, przesadna ufność względem jednej córki i zaborczość wobec drugiej. Prawdziwie scharakteryzowane środowisko warszawskich dzieci, od podwórka, przez szkołę, po świat wirtualny. Rodzice, którzy chcą dobrze, a zachowują mniej rozsądku niż dzieci. • Dzieciaki czytajcie i zachwycacie się!
  • Przyzna szczerze że bardzo mi się podobała , chociaż czuję nie do syt.
  • Ola nie przepada za szkołą, nie lubi też, gdy ktoś jej o nauce przypomina, uwielbia za to jeździć na rowerze. Łukasz to zupełne przeciwieństwo Oli, spokojny, uporządkowany chłopiec, którego pasją są pająki. Początkowo, oboje nie przypadają sobie do gustu, ale co zrobić skoro ich mamy to koleżanki ze szkolnych lat i dzieci będą musiały spędzać ze sobą sporo czasu? Mogą się polubić, nie ma innego wyjścia. • Książki Ewy Nowak uwielbiam! Dotychczas czytałam tylko te z serii "Miętowej", dlatego byłam bardzo ciekawa czy autorka poradziła sobie równie dobrze z książką dla dzieci. Otóż poradziła sobie świetnie! Do dzieci już się nie zaliczam, a mimo to lektura mnie pochłonęła. Z zaciekawieniem śledziłam losy Oli i Łukasza. Nie brakowało śmiesznych momentów, ale pojawiły się również wzruszające fragmenty. • Po przeczytaniu tej książki mogę stwierdzić, że nie tylko powieści opisujące miłość nastolatków, czy dorosłych mogą być ciekawe, ale również te, które opisują uczucie dzieci. Jak pokazuje Ewa Nowak nie trzeba mieć naście lat, żeby kochać, można mieć mniej i również darzyć druga osobę miłością. Mimo, że książka skierowana jest do grupy 8-12 lat, to według mnie spodoba się ona również starszym czytelnikom. • Nie spodziewałam się, że książka tak mnie wzruszy. Szczególnie końcówka, która jest napisana po mistrzowsku! Nie brakowało również zabawnych momentów, przy których uśmiech sam pojawiał się na mojej twarzy. • Autorka z każdą przeczytaną książką coraz bardziej mnie zaskakuje. Tym razem stworzyła piękną, niebanalną, pełną miłości i ciepła książkę. Każdy, kto ma ochotę na powrót do dzieciństwa, powinien sięgnąć po "Pajączka na rowerze", myślę, że nie będzie zawiedziony!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo