• Kolejna wspaniała pozycja tego Autora. Szczerze polecam
  • „Rozjemca” to wielowątkowa, porywająca powieść, od której trudno się oderwać. Brandon Sanderson ma ogromny talent! W „Rozjemcy” stworzył szczegółowy, niezwykły, skomplikowany, a nade wszystko oryginalny, nieszablonowy świat, pełen rewelacyjnych pomysłów i rozwiązań. Nie mniej świetni są bohaterowie – interesujący, żywi, niekiedy zabawni (jak choćby Dar Pieśni, który swym poczuciem humoru w mistrzowski sposób urozmaicał fabułę i narrację). Trzeba również zwrócić uwagę na ich różnorodność – autor zaserwował nam mieszankę postaci, którym nie da się przypiąć łatki „dobry” czy „zły”, bowiem wielu z nich ma swoje ukryte motywy, dostarczające nam zwrotów akcji. Zresztą bardzo istotnym elementem tej książki są właśnie niespodzianki. Brandon Sanderson serwuje rewelacyjną, wciągającą fabułę, którą niekiedy naprawdę trudno przewidzieć – autor nieustannie wyciąga asy z rękawa, zaskakując czytelnika. Poza tym całość została opisana niesamowicie plastycznym językiem, dzięki czemu odbiorca może sobie wszystko dokładnie wyobrazić. Serdecznie polecam wszystkim „Rozjemcę” – dajcie się porwać!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo