• Po przeczytaniu lekkiej i niez­obow­iązu­jące­j “Geekerelli” postanowiłam kontynuować serię z retellingiem znanych baśni. W „Księżniczce i Fan girl” jest opowiedziana na nowo historia znana z „Księcia i żebraka” i mimo, że zbiera ona mniej przychylne recenzje niż część pierwsza trylogii to mi totalnie skradła serce. Może wynika to z faktu, że Kopciuszek jest dla mnie już mocno zajechaną interpretacją, a tutaj poczułam powiew czegoś świeżego, a sama historia totalnie mnie wciągnęła. O ile fabuła wciąż osadzona jest w świecie konwentu poświęcanego znanej i lubianej serii Starfield, to na pierwszy plan wychodzi tutaj postać serialowej Amary oraz jej oddanej fanki – Imogen. Splot wydarzeń sprawia, że dziewczyny muszą ze sobą współpracować by odkręcić błąd popełniony przez aktorkę, którego konsekwencje mogą rzutować na przyszłości całej produkcji. • Wszystkie części tego cyklu oceniam na 8/10 bo uważam, że w stu procentach spełniają swoją funkcję -są lekkie, młodzieżowe, czyta się je bardzo szybko i idealnie nadają się na niewymagający poprawiacz humoru. To nie jest literatura wysokich lotów, a zabawna młodzieżówka czyli dokładnie to co autorka miała zamiar stworzyć. Polecam wszystkim, kto lubi współczesne odnośniki do baśni i ma ochotę na chwilę oddechu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo