• Przeczytałem część trzecią i ostatnią. Ogólne wrażenia po przeczytaniu bardzo dobre. Ciekawa historia, z której można wiele się dowiedzieć o ludzkim zachowaniu. Bohaterowie niestampowi, akcja dynamiczna, ale momentami nużąca. • Na początku raziło mnie zbyt szczegółowe opisywanie wątków pobocznych, ale ostatecznie ma to swój sens. Dziwne wydawało mi się też podawanie konkretnych nazw przedmiotów i produktów użytkowanych przez bohaterów (typ laptopa, komórki, meble z Ikei, marka papierosów, etc.). • Ogólnie polecam wszystkie trzy części Millenium.
    +2 pouczająca
  • Właśnie skończyłam czytać i żałuję, że to już koniec :-(
    +2 trafna
  • Tom trzeci trylogii "Millennium" jest równie intrygujący jak dwa wcześniejsze. Akcja wartka i co najważniejsze brak w nim tych zbyt długich i nieco nużących opisów sytuacji, z czym wcześniej mieliśmy niestety do czynienia. W końcu znany jest finał całej misternie skonstruowanej fabuły. Salander zaskakuje w nim czytelników do samego końca... Ogólnie rzecz ujmując seria warta poświęcenia jej wolnego czasu. Szkoda, że nie ma co liczyć na więcej... Polecam gorąco.
  • Cała trylogia jest wybitna. Po prostu.
  • Dla tego autora powinna zostać stworzona osobna kategoria literacka, tak fantastycznych bohaterów i nagromadzenia akcji próżno szukać u innych pisarzy. Ocena najwyższa z możliwych. Aż ciężko uwierzyć, że nigdy on już nic nie napisze...
  • Cała trylogia znakomita. Wypożyczając pierwszy tom i widząc jego rozmiary byłam przekonana, że autor przesadził. W trakcie czytania tylko raz zauważyłam dłużyznę. Trylogię czyta się z zapartym tchem i pod koniec "Zamku z piasku, który runął" miałoby się ochotę na więcej. Szkoda, że autor już nic nie napisze. • Serdecznie polecam całą trylogię amatorom sensacji, kryminałów i pozostałym smakoszy.
  • Jak dla mnie rewelacja. Cała trylogia Milenium czyta się błyskawicznie, i nigdy nie wiesz co dalej się wydarzy. Szkoda że to już koniec.....
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo