• Czy można pomylić kogoś z kapeluszem? • Okazuje się, że umysł ludzki potrafi płatać różne figle i, że tego typu pomyłka jest całkiem możliwa. Publikacja Sacka to książka o istocie człowieczeństwa, w której autor przedstawił analizy osób chorych w kontekście psychicznym. W wielu zapr­ezen­towa­nych­ przez niego przypadkach ludzie dotknięci pewnymi neurologicznymi schorzeniami nie zdawali sobie z tego do końca sprawy. Żyli i nauczyli się funkcjonować w społeczeństwie nawet ze swymi "defektami", nie dostrzegając absolutnie żadnego z tym problemu. W tej pasjonującej i zarazem ważnej książce zagłębiamy się w najbardziej skrywane meandry ludzkiej psychiki. Okazuje się, że nasz mózg skrywa ogromnie wiele tajemnic, których do końca istnienia świata pewnie nawet najw­ybit­niej­szym­ neurologom oraz neur­opsy­chol­ogom­ nie uda się ich do końca zbadać. Jest on jedną z tych części naszego ciała, która zawsze będzie nas zaskakiwać. Przedstawione przez Sacksa przykłady defektów mózgu są zadziwiające, szokujące, wręcz niep­rawd­opod­obne­. Choć Sacks jest naukowcem, to to co zostało przez niego opisane na kartach tej książki nie jest dla zwykłego odbiorcy tego tekstu niezrozumiałe. Wszystko zostało wyraźnie przedstawione w sposób głęboki, ale jednocześnie bardzo prosty i w dużej mierze literacki. Uważam, że neur­opsy­chol­ogia­ to pasjonująca dyscyplina naukowa, pozwalająca na lepsze poznanie naszego mechanizmu myślowego. • Wszystkim gorąco polecam tą szalenie fascynującą lekturę, która niewątpliwie zmusza czytelnika do podjęcia refleksji nad sobą. Każdy z nas bowiem w zakresie działań swojej psychiki jest w pewnym stopniu, choćby nawet niewielkim, niekompletny. Nasz umysł gdzieś głęboko skrywa całe mnóstwo lęków, które cichutko sobie drzemią i lepiej byłoby dla nas, gdyby nigdy się nie obudziły, ale... nie posiadamy takiej władzy, aby ten nasz mózg w pełni kontrolować. Jego możliwości są ponadprzeciętne i dalej niezbadane.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo