• Zawsze jest wybór. • Często, w różnych sytuacjach, słyszymy, że zawsze mamy wybór. Nic i nikt nie może nas przymusić do zrobienia czegoś wbrew naszej woli. To my musimy podejmować decyzje i brać za nie odpo­wied­zial­ność­. W „Zagadce Hien Cmentarnych” Jorn Lier Horst stawia bohaterów przed dokonywaniem różnych wyborów. Czy dokonają słusznych? Sami się o tym przekonajcie czytając czwartą część serii CLUE. • „Zawsze jest jakiś wybór. (…) ale musimy być gotowi wziąć za niego odpowiedzialność.” • • Tym razem Cecilia, Leo, Une i Egon odkrywają, że ktoś rozkopuje groby na pobliskim cmentarzu. Kościół, jak i cmentarz są zamknięte od lat, jednak wyraźnie widać, że ślady ingerencji na cmentarzu są świeże. Młodzi detektywi postanawiają zbadać tę sprawę. Znowu umiejętnie łączą wskazówki i przysłuchują się plotkom krążącym wokół historii kościoła. Na jaw wychodzą również zaskakujące fakty dotyczące śmierci matki Cecilii. W końcu dowiemy się więcej o tragedii, która wydarzyła się zeszłego lata. • To już czwarta opowieść o trójce przyjaciół i ich upartym psie. Seria CLUE jest niezwykle dynamiczna, świeża i pochłaniająca do granic możliwości. Mimo młodego wieku bohaterów, książki czyta się bardzo dobrze. „Zagadka Hien Cmentarnych” już od pierwszych stron nie daje chwili wytchnienia. Mamy zagadkę do rozwiązania i razem z bohaterami zbliżamy się do prawdy. Zbierając zaskakujące wskazówki i łącząc wszystkie poszlaki, w końcu ukazuje nam się prawdziwy obraz zagadki sprzed lat. • Jorn Lier Horst umie budować napięcie. „Zagadka Hien Cmentarnych” to niep­rzew­idyw­alna­ i zaskakująca książka. Fabuła jest żywa i ciekawa. Styl i język są bardzo dobre. Horst dedykuje całą serię głównie do młodzieży i dlatego zadbał o to, by język był na wysokim poziomie. Książki mają kształtować młode umysły, pobudzać ich wyobraźnie, ale tylko w tym dobrym kierunku, nigdy w złym. Dlatego w „Zagadce Hien Cmentarnych” nie znajdziemy przekleństw, czy agresywnego zachowania wśród bohaterów. To również tyczy się całej serii CLUE. • Główni bohaterowie się nie zmieniają. To cały czas młodzi, błyskotliwi i pełni pomysłów ludzie, którzy nie narzekają na brak wolnego czasu. Umieją wypełnić każdą wolną minutę, świetnie się przy tym bawiąc. W „Zagadce Hien Cmentarnych” by dojść do poznania prawdy, młodzi detektywi muszą podejmować wybory. Rozumieją, że każdy człowiek ma zawsze wybór i wiedzą., że muszą ponieść za swoje wybory odpo­wied­zial­ność­. W tej części zostaje przybliżona postać duńskiego filozofa Sorena Kierkegaard. Krótka informacja o nim znajduje się na końcu książki. • Każda część serii CLUE jest pouczająca i odpowiednia dla młodszych czytelników. Dzięki temu nie tylko dorośli mogą czytać kryminały. Również młodzi czytelnicy mają tę możliwość dzięki serii CLUE. Szczerze polecam „Zagadkę Hien Cmentarnych”, jak i poprzednie części, młodszym i starszym czytelnikom, którzy nie boją się przygody i chcą się dowiedzieć więcej o słynnych filozofach i ich poglądach.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo