• "Dachołazy" to książka skierowana do młodych czytelników, opowiadająca historię Sophie - osieroconej dziewczynki, znalezionej w futerale na wiolonczelę, którą zaopiekował się Charles. Gdy dziewczynka podrasta, jej głównym celem w życiu staje się odnalezienie swojej biologicznej mamy. Czy matka Sophie żyje i uda się ją odnaleźć? Kim są dachołazy i jaką rolę odegrają w poszukiwaniach? • Katherine Rundell stworzyła cudowną opowieść. Opowieść, po którą powinny z całą pewnością sięgnąć wasze dzieci ale i Wy sami. Książka ta jest uniwersalna nie tylko pod kątem wieku odbiorcy, ale jestem pewna, że spodoba się ona zarówno dziewczynkom jak i chłopcom. • Autorka wspaniale operuje słowem co skutkuje piękną, lekką, wciągającą i wyjątkową historią. Nie brakuje w niej również humoru i głębszego przesłania. • Książka ta jest o miłości rodzicielskiej, o miłości i tęsknocie dziecka, o nadziei i walce o swoje przekonania. • Pozycja ta pozwala uruchomić swoją wyobraźnię i poczuć coś co w prawdziwym życiu nigdy nie miałoby miejsca. • Do tego wszystkiego dochodzą wyjątkowi bohaterowie. Osobiście jestem zauroczona postacią Charlesa - jego humorem, specyficzną postawą życiową i mądrością oraz wartościami, którymi się kieruje. • "Dachołazy" to jedna z najcieplejszych (tak, to określenie pasuje do niej idealnie) książek dla młodzieży, jakie miałam okazję czytać w swoim życiu. Szkoda, że gdy ja miałam -naście lat nie trafiłam na taką lekturę.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo