• Komandor Pott, jego żona i dzieci, postanawiają kupić auto. Nie chcą jednak zwykłego samochodu, pragną, by ich pojazd miał w sobie „to coś”. W końcu udaje im się znaleźć zabytkowy kabriolet, który spełnia ich marzenia. Rodzina postanawia wypróbować samochód i udaje się nad morze. Niestety, korek nie pozwala im dotrzeć na upragnione wakacje. Nie wiedzą jeszcze, że ich samochód nie jest zwyczajny – jest magiczny, a dzięki temu jest w stanie zapewnić Pottom wiele przygód. • Bang, Bang! Wystrzałowy samochód to jedyna powieść dla dzieci znanego pisarza, twórcy postaci agenta 007 Jamesa Bonda, Iana Fleminga. Bohaterami książki są członkowie rodziny Pottów oraz pewien bardzo wyjątkowy samochód... • Po zakupie auta Pottowie uznali je niemal za członka rodziny. Doprowadzili do stanu używalności, a nawet nadali imię. Samochód odwdzięczył się im ujawnieniem niesamowitych zdolności. BANG BANG potrafi pokierować swoimi towarzyszami – nagle pojawiają się napisy na odpowiednich przyciskach, które zmieniają auto w zależności od potrzeb. Samochód zdaje się mieć własną świadomość, która niejednokrotnie ratuje rodzinę z opresji. • Czy Pottowie są zaskoczeni właściwościami BANG BANG? Nie do końca. Na początku owszem, dziwi ich, że samochód nie zachowuje się normalnie, lecz z czasem przestaje ich to zaskakiwać. Dzięki temu motyw z samochodem, który na przykład nagle zamienia się w samolot, wydaje się całkiem normalny. Młodzi czytelnicy nie odczują, że to coś dziwnego, bo i sami bohaterowie tego tak nie odbierają. • To, co może się podobać, poza motywem magicznego samochodu, to fakt, że w książce jest wiele przygód i akcji. Wszystko dostosowane do wieku czytelnika – nie jest brutalnie, choć zdarzają się sceny, które „trzymają w napięciu”. Bang, bang! to książka, przy której młodzi wielbiciele powieści przygodowych nie będą się nudzić. • Tekstu uzupełniają ilustracje Joe Bergera. Są świetnie wkomponowane w treść, pasują do tego, co opisano na stronie. Są czarno-białe, czasem dość szczegółowe, ale nie odciągają wzroku od opowieści. Muszę przyznać, że bardzo mi się podobają – nie są udziwnione, nie jest ich zbyt wiele, jednak sprawiają, że książka wygląda atrakcyjnie i na pewno dzięki temu jeszcze lepiej trafi do młodych czytelników. • Jeśli szukacie czegoś dla swoich pociech albo rodzeństwa, zdecydowanie warto sięgnąć po ten tytuł. Bang, bang! Wystrzałowy samochód to świetna powieść dla dzieci – pełna akcji, zaskakująca, magiczna i baśniowa, a przy tym zabawna. Czyta się ją błyskawicznie. Nie spodziewałam się, że Fleming tak dobrze poradził sobie z literaturą dla młodszych czytelników, a jednak – udało mu się to perfekcyjnie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo