• "Jeden błąd" to historia Dominiki, grzecznej i poukładanej młodej kobiety tuż po studiach z polonistyki. Jej marzeniem jest zostać nauczycielką, ale jej narzeczony woli, by zajmowała się domem. Jak widzicie, coś w ich relacji jest nie tak. I co zrobiła z tym Dominika? Musicie przekonać się sami. • Ukazana jest tutaj trudna i zarazem zakazana miłość, dwojga ludzi. Bohaterowie mają swoją historię oraz swoje problemy jednak gdy się spotykają ich osobiste problemy nie są tak ważne, jak problemy tej drugiej strony. Chcą sobie wzajemnie pomóc, nie zważając na to czy któreś z nich ucierpi. • Książka nie była zła, chociaż momentami irytowała mnie postać Dominiki, jej niedojrzałość emocjonalna i jej przesadny altruizm. • Na minus jeszcze zakończenie, postępowanie Dominiki sięgnęło granic absurdu, których już wytłumaczyć nie umiałam. • Ogólnie podobała mi się i przeczytałam ją szybko, bo fabuła mnie wciągnęła.
  • Anna Szafrańska - JEDEN BŁĄD • Przepiękna powieść o więzach, które połączyły młodą nauczycielkę i zbuntowanego, niepokornego, ale walczącego o tych których kocha, wychowanka klasy maturalnej. • Wydawałoby się, że banalna sytuacja, czasem się zdarza. Ale wokół tegoż problemu autorka tak prowadzi akcję, że ukazuje ważne i trudne problemy: przemoc psychiczną i fizyczną , a nawet gwałt. • Szukanie winy nie w oprawcy, ale w sobie - to Dominika, w przededniu ślubu z Oliwierem, który ponoć ją kocha. • I Mikołaj - uczeń, który szybko poznał tajemnicę swej nauczycielki i próbujący przestrzec swą nauczycielkę przed narzeczonym. • Kto popełnił błąd? I czy tylko jeden? • Polecam powieść o zakazanej , ale pięknej miłości, lekturę, która trzyma w napięciu od pierwszych stron.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo