• Autor: Roksana Jędrzejewska-Wróbel • Tytuł: Sznurkowa historia • Wydawnictwo: Bajka • Liczba stron: 40 • W sklepie papierniczym są różne rzeczy – kolorowe kredki, ostre temperówki, pudełeczka z farbami i białe kartki papieru. Jest też Sznurek. I tylko on od tygodni nie jest sprzedany. W końcu jednak nadchodzi i jego dzień – Marianna, mała dziewczynka, przychodzi do sklepu właśnie po niego! Sznurek wyrusza w piękną podróż, która pokazuje, że nawet on ma w życiu coś do zrobienia. • Sznurkowa historia Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel to opowieść dla dzieci, w której głównym bohaterem jest Sznurek. Wydawałoby się, że to przedmiot, który nie może nic ciekawego przeżyć, a jednak Sznurek wyrusza w podróż i ma bardzo odpowiedzialne zadanie. • Opowieść pokazuje, jak ważna jest wyobraźnia. To dzięki niej Sznurek ma zastosowanie w życiu Marianny, ale też pomaga mu ona w trudnych chwilach. Bohater wspomina lepsze czasy i czeka, aż ponownie się komuś przyda. Książeczka zwraca też uwagę na to, jak ważna jest nadzieja – to ona motywuje, odgania złe myśli i pozwala na coś czekać. • Książka porusza też inną ważną kwestię. Autorka starała się pokazać, że każdy ma w życiu jakiś cel, jest do czegoś przeznaczony. Czasem trzeba poczekać trochę dłużej, czasem zdarzają się gorsze momenty, ale zawsze trzeba wierzyć w to, że coś dobrego się jeszcze wydarzy. To cenna lekcja, która ma na zwrócić uwagę na fakt, że nie zawsze trzeba być w centrum zainteresowania, by być przydatnym. Nie trzeba też być najpiękniejszym, najmądrzejszym, najbogatszym, by móc komuś pomóc i przydać się na coś, odegrać ważną rolę. • Ilustracje w książce wykonała Agnieszka Żelewska. Są dość proste i nie ma tu jaskrawych, krzykliwych kolorów. Co najbardziej urokliwe – tytułowy bohater jest nie rysunkiem, lecz… zdjęciem. Zdjęcie sznurka wklejono do rysowanych scen, widać, że nie jest on ilustracją. W ten sposób powstał pewnego rodzaju kolaż, który mnie osobiście bardzo się podobał. • Książka napisana jest prostym i przystępnym językiem, co nie dziwi, bowiem kierowana jest do najmłodszych czytelników. Tekstu jest całkiem sporo, więc to raczej lektura do wspólnego czytania z rodzicami. • Sznurkowa historia to piękna, ciepła i pouczająca opowieść dla dzieci. Czytało się ją bardzo przyjemnie i wierzę, że równie chętnie sięgać będą po nią najmłodsi.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo