• Ta powieść autorki jest inna - zaskakująca fabuła przeniesienia w czasie, by ratować jeszcze nienarodzone dziecko, u którego wykryto nieuleczalną chorobę serca. • Ten świat magii i fantastyki, dostarczający czytelnikowi ogrom emocji, niesie z sobą odwieczną prawdę - matka j zrobi wszystko dla swego dziecka, tak jak Caroline, wdowa po żołnierzu, który zginął w Wietnamie. • Jest rok 1970, medycyna jest jeszcze bezradna wobec leczenia w łonie matki i nie jest w stanie pomóc zrozpaczonej kobiecie. • Istnieje jednak eksperyment, o którym dowiaduje się od swego szwagra, bardzo ryzykowny. Jest to przeniesienie się w czasie do XXI wieku. Bohaterka decyduje poddać się temu eksperymentowi. I "ląduje" w 2001 roku, ratując swoje dziecko. • Jednak powrót do dawnego życia komplikuje zawirowanie historyczne z 11 września i los "rzuca" bohaterkę w rok 2013. Co dzieje się z jej córeczką? Jak potoczą się dalsze losy matki i dziecka? • POLECAM tę powieść o matczynej miłości, nadziei i sile charakteru, powieść pełną emocji i wzruszeń.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo