• Michał Januszkiewicz jest autorem licznych książek. Zajmuje się literaturą, filozofią i kulturą. Jedna z jego pozycji, „Odpukać w niemalowane”, została wydana przez wydawnictwo Vesper w 2011 roku. • Przesądy towarzyszą nam od dawna. Mimo że często chciano je zwalczyć, uważano za gusła, to sztuka ta okazała się bardzo trudna. Nawet najbardziej wierzący i religijni ludzie ufali, że istnieją siły, o których nie ma się pojęcia. Na każdą okazję znalazła się jakaś ludowa mądrość, która tłumaczyła z czym jest związana dana rzecz. Oprócz świąt kościelnych i przełomowych momentów w życiu, przesądy wiązano m.in. z pracami polowymi, albo nauką. Do tej pory mówi się o tym, co może się wydarzyć, gdy będziemy się zachowywać w dany sposób. Poza tym okazuje się, że nie tylko w Polsce są przesądy. Słowianie to ludzie bardzo przesądni, często mają podobne zdanie na ten sam temat, czasem zupełnie różne. W Polsce znane są m.in. przesądy związane z Bożym Narodzeniem, Nowym Rokiem albo przed maturą. Co ciekawe, wiele z nich ma w porzekadłach śmiertelne zakończenie. Nawet w powiedzeniach możemy odnaleźć przesądy. • Książka jest trudna do streszczenia. Napisana została mądrze, tematy następują po sobie w logiczny sposób i są zebrane w działy. Na początku dowiadujemy się co to są przesądy i skąd pomysł na zajęcie się tym tematem. Zamiast zakończenia opisano najbardziej popularne przesądy np. odpukać w niemalowane. • Ponieważ nie wszystkie przesądy mają stałą formułę, autor ubrał je w jak najprostsze słowa i opatrzył niekiedy komentarzem. Jego własne opinie są niesamowicie dowcipne, czasem ironiczne. Kilka razy przytacza on też historie z innych pozycji. Niektóre przesądy opatrzone są przypisem. • To faktycznie antologia – zebrano tu przeróżne przesądy. Wiele z nich nadal jest znana i powszechnie stosowana, nawet w moim domu. Niektóre przeszło do historii. • Prosta okładka i schludne przejścia między kolejnymi zdaniami są eleganckie i wprowadzają ład. Raz tylko znalazłam błąd – zdanie było rozdzielone enterem, mimo że nie powinno go tam być. Ta wpadka była jednak jednorazowa. • Pierwszy raz spotkałam się z tego typu lekturą. Czytało się ją przyjemnie. Dobry pomysł zaowocował dobrą lekturą. Zebranie w jednym miejscu tylu przesądów, porównanie ich z innymi słowiańskimi narodami jest wielkim plusem. Czasem zaskakiwało mnie to, że w innych krajach też się tak tłumaczy pewne sytuacje. • Komu polecam? Ciekawym świata. Na pewno odnajdziecie tu wiele interesujących danych, które was zaskoczą. Mi bardzo się podobało odkrywanie nowości i odszukiwanie tego, co już znam. Dowiedziałam się też, że nie wszystkie przesądy, które znam, tłumaczę poprawnie. Zachęcam – na pewno się wam spodoba.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo