• "Twardziel" to opowieść o pozorach, fałszywych przypuszczeniach i zbyt wczesnym ocenianiu ludzi. Laurelin Paige w tej powieści zaskoczyła mnie tym, że nie mamy tu przesytu scen erotycznych, a skupiła się na rozszerzeniu portretów psychologicznych swoich bohaterów. Poznajemy tu gwiazdę filmową Heather oraz Setha, bogatego scenografa, który w początkowym etapie znajomości nie ujawnia swojego statusu materialnego i zawodowego kobiecie. Każde z nich już po kilku minutach rozmowy wydaje na siebie wyrok. Oboje ocenili siebie negatywnie, jednak nieznana siła i niewidoczne moce przyciągają ich ku sobie. To sprawia, że z każdą stroną poznajemy motywy ich działania i przekonujemy się, że każdy z nas ocenia innych ludzi przez pryzmat swoich doświadczeń. To bardzo krzywdzące dla ludzi, których dopiero poznajemy i również dla nas dlatego, że dobrzy ludzie mogą być przez nas odrzuceni z powodu pomyłki. Akcja tej historii nie nudzi się zbyt szybko, nie odczuwałam znużenia w trakcie jej czytania, a wręcz przeciwnie. Główne postacie mają w sobie coś, co sprawia, że momentami ich się kocha, a w kolejnej chwili ma się ochotę uderzyć Heather lub Setha żeby zobaczyli prawdę i zdjęli ubrane maski. Z czasem udaje nam się odkryć dlaczego bohaterowie zachowują się tak, a nie inaczej. Książka pokazuje, że często ciężko się odciąć od przeszłości i nie raz dzieje się tak, że to właśnie wydarzenia z dawnych czasów motywują aktualne działania i mają negatywny lub pozytywny wpływ na nas i nasze zachowanie. Nie jest to książka, która powali Was z nóg i sprawi, że odmienicie swoje życie, jednak daje mocny przekaz i myślę, że spodoba się wielu czytelnikom. • Każdy z Was, kto lubuje się w romansach, książkach o miłości, pełnych uczuć i miłej atmosfery, z pewnością ulegnie tej książce. Ja osobiście polecam ją osobom, które mają chwilę wolnego czasu i chcą zrelaksować się i miło spędzić czas. To książka doskonała na letnie, długie wieczory!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo