• Niezwykła książka o braterstwie i lojalności. O winach, które nie ulegają zatarciu i przedawnieniu. O przypadku, który doprowadza do odkrycia mrocznej przeszłości. I o miłości, która zwycięża wszystko. Jedna z ciekawszych książek o Holokauście, jaką czytałam. Polecam!
  • Bardzo dawno nie czytałam tak pięknej i wzruszającej powieści o wojnie i Holokauście. • Już sam pomysł na książkę, to strzał w dziesiątkę.Rozliczenie po latach zbrodniarzy wojennych, którzy mimo tylu zbrodni żyją na świeczniku i udają dobroczyńców. • To studium ludzkiej psychiki i motywacji.To powieść o ludzkich krzywdach, bólu po stracie bliskich, rozpaczy, nadziei, miłości i przetrwaniu. • Wojenne przeżycia Bena, jego miłość do Hanny śledziłam z zapartym tchem i łezką w oku. Wielkim zaskoczeniem na plus było dla mnie zakończenie. • Ale to powieść nie tylko o wojnie. Bo akcja rozgrywa się współcześnie w Ameryce, gdzie młoda prawniczka wstrząśnięta opowiedzianą przez Bena historią, stawia cała swoją karierę na jedną kartę i razem z przyjaciółmi prowadzi śledztwo, które ma doprowadzić do skazania zbrodniarza. I ta część tez jest bardzo ciekawa i dużo się dzieje. • "Kiedyś byliśmy braćmi" to przepiękna, cudna, porywająca i wzruszająca • powieść od której trudno się oderwać, wyzwala dużo emocji i aż żal, że tak szybko się kończy.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo