• „Miara życia” to oryginalna, intrygująca, fascynująca, emocjonująca, poruszająca i jednocześnie przerażająca historia wizji całkiem nowego świata z niep­rawd­opod­obny­mi wydarzeniami. Powieść przedstawiona została z perspektywy kilku bohaterów. Jedni otworzyli swoje pudełka, a inni nie. Akcja toczy się powoli, tak aby czytelnik dobrze zrozumiał sytuację, to co czują i przez co przechodzą poszczególni bohaterowie. Autorka doskonale ukazuje, jak jedno zdarzenie może wywrócić świat do góry nogami. Jak ludzie "głupieją" gdy nie wiedzą, co się dzieje i jak zaczynają się dzielić na lepszych i gorszych. W książce są też wątki polityczne, za którymi nie przepadam, ale tutaj nawet dobrze zostały wplecione w fabułę. Ostatnie rozdziały czytałam ze łzami w oczach. Były pełne bólu, ale i też nadziei. Powieść uświadamia jak kruche i niepewne jest życie. Że nic nie jest nam dane na wieki. Dlatego to od nas zależy, jak to życie przeżyjemy. Książka robi wrażenie, skłania do przemyśleń i refleksji. Mnie się podobała i polecam, ale czy Wam się spodoba, to już musicie przeczytać i ocenić sami.🙂
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo