• Opowieść niezwykle poruszająca, pokazująca przede wszystkim obraz powojennych Niemiec i rodzącego się powoli z malutkiej partii, krok po kroku, zdawałoby się wówczas niegroźnego faszyzmu. Autor pokazuje rzeczywistość niemiecką od momentu narodzin NSDAP, poprzez stopniowe ograniczanie praw Żydom, do jawnej dyskryminacji i antysemityzmu. Rzeczywistość, w której z dnia na dzień brat – z mocy i nakazu prawa – staje się znienawidzonym wrogiem, a nienawiść do Żydów jest oznaką patriotyzmu. • Pomimo trudnego tematu poruszanego przez książkę, jest w niej także miejsce na śmiech, łzy wzruszenia, więzi rodzinne, miłość, przyjaźń, wyrachowanie i nienawiść. Ben Elton każdą z postaci nakreślił z wielką dokładnością, każda jest inna, ale wszystkie wydają się żywymi, autentycznymi istotami, nie eksponuje nadmiernie poszczególnych cech bohaterów, dzięki czemu wydają się rzeczywiste, prawdziwe, pozbawione sztuczności. Autor powieści umiejscawia jednego z bohaterów w roku 1956 i dzięki temu zabiegowi dodatkowo wzbudza zainteresowanie Czytelnika, uświadamiając odbiorcy, że ktoś jednak przetrwał to piekło... Nie ma tu typowo wojennych opisów, zestawień liczby ofiar i rozliczeń z historią. Cała książka ma postać powieści obyczajowej, ukazującej ówczesne realia życia z punktu widzenia jednostki. Lektura poruszająca, a ciekawie opowiedziana historia sprawia, że książkę czyta się lekko. Polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo