• Dałem jeszcze jedną szansę duetowi Frances i Josephowi Giesom i kolejny raz się zawiodłem. Naprawdę niewiele się dowiecie z tej książki o życiu średniowiecznej rodziny za to bardzo dużo o rodzinie Pastonów. Pastonowie to w owych czasach przedstawiciele klasy średniej, którzy poprzez naukę i bogactwo kupili sobie szlachectwo. Wiemy o nich dużo bowiem do dziś zachowały się listy prawie całego klanu rodzinnego. Niestety autorzy książki skupili się na opisywaniu sytuacji politycznej i awansach społeczno-gospodarczych Pastonów nie zaś na prozie życia codziennego. Nie dowiemy się co jedli, jak spożywali posiłki, na co chorowali, czy się zajmowała pani domu. Nie ma słowa o zwyczajach,ówczesnej higienie, sposobie obchodzeniu świąt, o tym jak bawiły się dzieci, jak wyglądał ich ubiór czy nauka. To tylko kilka z pytań, które można by mnożyć a i tak nie uzyskamy w tej książce na nie odpowiedzi. Nota 3-. • Ps. Nie dajcie się nabrać na polecenie G.R.R. Martina!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo