• Inna część o Mikołajku, ale z nim OCZYWIŚCIE w roli głównej. Plus kumple (głodny Alcest i mądaliński Anianiasz, który nosi okulary i nie można mu dać w nos, czy Rosół, nauczyciel klasy, wychowawca tych rozbójników;) • A przygody? • NIEBYWAŁE, wprost WSPANIAŁE. Choć - zależy dla kogo. Bo dla rodziców nie zawsze, a dla Mikołajka czasem niezrozumiałe. Ale fantastycznie wszystko się...połyka. • Otwierają nowy sklep - i Mikołaj pomaga mamie wsadzać dużo rzeczy do koszyka, a potem okazuje się, że trzeba za nie zapłacić - co jest nie fair. • Jest i zabawa w Indian i przebierańców i kumple przychodzą do Mikołaja. Ale.. jak to bywa, nikt nie chciał być niewolnikiem i nagle zjawił się tata. Dał się nawet przywiązać do drzewa, co wywołało wybuch śmiechu u sąsiada pana Bledurt, który nie lubi taty i czasem się do siebie nie odzywają;) • Jest i oglądanie telewizji u Kleofasa. Bo Mikołaj nie ma telewizora więc idą z tatą do kolegi i tam się zaczyna seans za seansem, jeden zazębia się z kolejnym a sport pogania sport. A najlepiej to boks czy zapasy... I dziwne, bo to dorośli najbardziej się zaangażowali w oglądanie zwalając wszystko na dzieci. "No to już było bardzo nie fair, kurcze blade"
  • nudna, niezbyt ciekawa książka
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo