• Poprzednie dwie części dotyczące życia Corinne Hofmann spotkały się z tak wielkim uznaniem, iż postanowiono zekranizować jej powieść. Tak więc autorka wybrała się wraz z reżyserami do Kenii, aby pokazać w jakich warunkach żyła. Wioski Afrykańskie zostały nieco zurbanizowane, dzięki czemu tamtejszym ludziom żyło się łatwiej. Corinne podczas podróży miała pewne obawy co do wyprawy, bała się jak zostanie odebrana i czy były mąż nie będzie rościł sobie żadnych praw do dziecka. • Spotkanie po latach okazało się bardzo ciekawym i miłym przeżyciem, było wiele śmiechu a także łzy wzruszeń. Bohaterka, nie żałuje lat tam spędzonych. Odwiedziny wywołały w niej wspomnienia zarówno dobre jak i te złe, jednak jak przyznaje czegoś ją nauczyły. Poznała piękną kulturę Masajów i wydała na świat córkę, w której płynie afrykańska krew. Corinne pewnego razu ponownie zamierza odwiedzić ten piękny kraj tym razem z córką.
    +2 trafna
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo