• Autyzm jest jedną z tych chorób, które ludzie uważają za dożywotnie. Czy jednak tak jest na prawdę? Historia Rauna Kaufmana udowadnia, że może być inaczej. Raun jako dziecko został zdiagnozowany jako autystyczny. Jego rodzice jednak się nie poddali. Nie traktowali go jak napiętnowanego tym mianem. Spędzali z nim wiele godzin. Wiele czasu. Poświęcili mu cały swój czas i weszli w jego świat. Dzięki temu autyzm się cofnął. Oni weszli w jego świat, a on otworzył się na ich świat. • Swoje przeżycia rodzice Rauna opisali w książce "Przebudzenie naszego syna". Dzięki ich przeżyciom powstała nowa forma terapi Son-Rise. Metoda ta wyprowadziła z autyzmu nie jedno dziecko. Dziś Raun sam pomaga podopiecznym korzystającym z Son-Rise. Któż lepiej może wiedzieć jak pokonać autyzm, jak nie osoba, która z niego wyszła? • Książka ta jest jednak nie tylko opowieścią o tym jak wyjść. Jest też poradnikiem. Bardzo dokładnie zostały w niej opisane metody, z których korzysta Son-Rise. Niezwykłym poradnikiem. • Książka może pomóc nie tylko rodziną, w których są dzieci autystyczne. Może pomóc również osobą pracującym z takimi dziećmi. Pomoże też w uświadomieniu społeczeństwa istote problemu. Być może też zniweluje strach przed autyzmem. Jako osoba, która pracowała kiedyś w chłopcem autystycznym wiem jak ważne jest nawiązanie kontaktu. Wiem też, że może się to okazać niezwykle trudne. Strach dziecka przed otoczeniam może być potęgowany przez przykre doświadczenia. Dlatego my jako ludzie świadomi musimy pomóc im wkroczyć w nasz świat. • Polecam! • Moja ocena: ****** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • www.lottaczyta.blox.pl
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo