• Jedna z moich ulubionych książek czytanych będąc w podstawówce. Marzyłam by samej przeżyć takie przygody Molly. • Molly to wychowanka okropnego sierocińca. Nie jest ona zbyt lubiana i ma tylko jednego przyjaciela, który zostaje adoptowany. Dziewczynka znajduje w bibliotece księgę hipnotyzmu i postanawia nauczyć się tej tajemnej sztuki. Ma do tego niezwykły talent i wkrótce opanowuje sztukę bardzo dobrze. Zmusza ludzi (i zwierzęta) do robienia tego co tylko ona chce. Postanawia uciec z sierocińca i znaleźć przyjaciela. Ale, ale! Niezwykłej księgi poszukuje pewien bardzo niebezpieczny człowiek i zrobi wszystko by ten niezwykły przedmiot dostać w swoje ręce. • Przygód tej małej hipnotyzerki nie da się zapomnieć. No i ten, przejedzony ciastkami, mops - Petula, kochany pies. Pamiętam, że nawet rysowałam kiedyś komiks na podstawie tej właśnie książki. • Dzięki tej historii zainteresowałam się sztuką hipnotyzmu. Oczywiście szybko się zorientowałam, że nie mam tak wielkiego talentu jak Molly i odpuściłam sobie zabawę w machanie zegarka przed oczami i "wchodzenie" do czyjegoś mózgu myślami. Ale przygód Moon sobie nie odpuściłam. Kolejne przygody czytałam z zapartym tchem, a były jeszcze bardziej pokręcone niż ta :D
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo