• Thorrald znajduje niemowlę, które nie ma ogona. Nie wróży to dziewczynce dobrze, ale nie ma sumienia jej zabić, dlatego postanawia działać. Okalecza ją i wmawia ludziom, że małą zaatakował wilk, który pozbawił ją ogona. Hirka dorasta i wcale nie jest jej łatwo żyć bez ogona. Na dodatek zbliża się Rytuał, a ona nie czuje się wcale na niego gotowa. Gdy do jej miejscowości wraca dawny znajomy, Rime, i oznajmia, że zrzeka się swojej pozycji w Radzie, wszyscy są zaskoczeni. Najbardziej zaś Hirka. To jednak najmniejszy z jej problemów, ponieważ ojciec zdradza jej, że urodziła się bezogoniastą i od teraz dziewczyna nie czuje się już bezpieczna. • Dziecko Odyna Siri Pettersen to pierwsza część cyklu Krucze Pierścienie. Główną, acz nie jedyną, na którą zwraca się uwagę w powieści, bohaterką jest Hirka, młoda dziewczyna, która odstaje od innych. Trzecioosobowy narrator śledzi też innych bohaterów, którzy uzupełniają opowieść o życiu bezogoniastej i pozwalają na lepsze poznanie świata, w którym żyje. Rozdziały poświęcone innym postaciom to także odrębne opowieści i problemy, z którymi zmagają się te osoby. • więcej na: [Link]
    +2 wyrafinowana
  • Skandynawskie nazwiska już od jakiegoś czasu są niesamowicie popularne w kryminałach, a teraz za sprawą wydawnictwa Rebis, które kilka tygodni temu wypuściło na rynek książkę „Dziecko Odyna” autorstwa Siri Pettersen, fala ta zaczyna się rozp­rzes­trze­niać­ również na fantastykę. Książka należy do gatunku literatury młodzieżowej, jednak może ona spodobać się również starszym czytelnikom – mamy tu bowiem konkretną fabułę, do której wątek miłosny jest jedynie dodatkiem. Pierwszy tom serii „Krucze pierścienie” to historia młodej dziewczyny o imieniu Hirka, która nie jest taka jak otaczający ją ludzie – pochodzi z zupełnie innego świata. Z drugiej jednak strony jest to także opowieść o wzbudzaniu zmian w całym państwie, o wojnie, o silnej wierze, o tym, że niekiedy jednostki są w stanie zburzyć cały ustalony porządek. Ta wielowątkowa powieść zachęca mnogością nawiązań do skandynawskich klimatów – autorka przedstawiła ciekawą ideę i okrasiła ją interesującymi pomysłami, tworzącymi emocjonującą całość. Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo