• Przyjemnie się czytało. Kilka razy zmieniałam "mordercę" i dalej źle trafiłam =) Początek średni, później czyta się "do deski" =)
  • Zaczyna się dość nudno i powoli, w jakimś sensie można się domyślić zakończenia, ale mimo to z kolejnymi rodziałami fabuła się rozkręca i książka zaczyna wciągać.
  • Quincy jest Ocalałą – jedną z trzech kobiet, które zyskały w mediach rozgłos, ponieważ jako jedyne przeżyły masakrę, którą urządzili psychopaci – mordercy. • Każda z nich ma swoją historię i każda z nich jest inna, lecz są wyjątkowe, tylko one uciekły z rąk oprawców. • Jak się okazuje prócz podobnych doświadczeń i przydomku połączy je jeszcze coś. • Jakie sekrety skrywają – Quincy, Lisa i Sam? Czy ich życie wróci kiedyś do normalności? Czy główna bohaterka dopuści wreszcie do siebie wspomnienia z tragicznego dnia? • „Ocalałe” to thriller podczas czytania którego z całą pewnością nie można się nudzić, bo gdy nowe wydarzenia nawet na chwilę spowalniają to w sferze psychiki postaci wszystko nabiera tępa – i tak na przemian przez całą książkę. • Fabuła wciąga od pierwszych stron, zarówno bieżące wydarzenia, które mają miejsce w życiu Quincy, jak i powoli dawkowana czytelnikowi historia masakry, którą przeżyła. • Książka ta jest „nieodkładalną” ponieważ pragniemy poznać jej zakończenie od razu, a i tak zapewniam, że wpędzi ono Was w osłupienie. • Autor prócz interesującej fabuły stworzył ciekawe postacie. Trzy kobiety – ofiary, które przeżyły koszmar, i które stały się przez to rozpoznawalne. Mamy okazję poznać je (zwłaszcza 2 z nich) lepiej i poczuć gorzki smak tragedii, spojrzeć na wszystko ich oczami oraz oczami ich bliskich. • Poznamy również całkowicie odmienne podejścia ludzi po przebytej traumie – z jednej strony całkowite wyparcie wszystkiego z pamięci i chęć oderwania się od przeszłości, z drugiej wykorzystanie (wątpliwej) „sławy” i życie wciąż rozpamiętując co się wydarzyło. • Nawet gdy będziecie pewni, iż znacie zakończenie tej historii i pomyślicie o przewidywalności tej książki to bądźcie pewni – mylicie się. Pan Riley potrafi wodzić za nos i bardzo umiejętnie wprowadza w błąd – tu nie ma oczywistego zakończenia. • Zwróćcie też uwagę, że nawet najmniejsze drobiazgi i informacje są istotne w danej historii – ja uświadomiłam to sobie w przypadku tej książki dopiero po jej przeczytaniu. • Zdecydowanie polecam Wam ten thriller. Myślę, że jeszcze przez kilka miesięcy książka ta będzie na podium przeczytanych przeze mnie pozycji w tym roku.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo