• „Bracia Lwie Serce” to książka napisana przez Astrid Lindgren. Czytałem ją jako lekturę i była naprawdę interesująca, jednocześnie smutna, wzruszająca i pełna odwagi. • Głównymi bohaterami są dwaj bracia: Jonatan i Karol (którego nazywają Sucharkiem). Karol jest słaby i chory, a jego starszy brat ciągle się nim opiekuje. Już na początku książki Jonatan ginie, gdy ratuje swojego małego brata w czasie pożaru. Później trafiają do magicznej krainy Nangijali, gdzie zaczyna się ich prawdziwa przygoda. • W Nangijali muszą zmierzyć się ze złem, walczyć o wolność i pomagać innym ludziom. Najbardziej podobała mi się postawa Jonatana, bo był odważny, dobry i zawsze chciał chronić młodszego brata. Karol też pokazał, że potrafi być odważny, nawet jeśli się boi. • Książka ma też wiele pięknych i wzruszających momentów. Najbardziej zapadła mi w pamięć końcówka - Jonatan był sparaliżowany i poprosił Sucharka, żeby go zrzucił do dużej dziury i, żeby sam tam skoczył, i to robią. Pokazuje to, jak ważna jest miłość między rodzeństwem i to, że dla bliskiej osoby można zrobić naprawdę wszystko. • Podobał mi się też sam świat Nangijali - pełen przygód, tajemnic i niebezpieczeństw. Dzięki temu książkę czyta się łatwo i z zainteresowaniem, bo ciągle coś się dzieje: walka ze złem, ucieczki, ukrywanie się, pomaganie innym. • Moim zdaniem „Bracia Lwie Serce” to jedna z ciekawszych i bardziej poruszających lektur. Uważam, że naprawdę warto przeczytać tę książkę, zwłaszcza jeśli ktoś lubi historie pełne przygód.
  • Poruszająca, nawiązująca do prawdziwych wartości i relacji, sadzę, że bardzo potrzebna w świecie skupionym na powierzchownych aspektach życia. Warto pokazać dziecku ten aspekt życia.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo