• Wszystko niby ładnie i niby tak równościowo, bo wegetariańsko, proekologicznie i prozwierzęco, tylko niestety autorka nie mogła sobie podarować wprowadzenia szalenie stereotypowych i negatywnie ukazanych postaci, uwaga, Janusza i Grażyny... czy naprawdę swój wyższościowy stosunek do drugiego człowieka trzeba sączyć już małym dzieciom? Niesmak pozostaje, mimo ciekawych ilustracji. Nie mogę polecić książki, która uczy pogardy do innego człowieka, nie to chciałabym przekazać swojemu dziecku. Po osobie wykształconej i wrażliwej, a za taką pewnie uważa się autorka książki, oczekiwałabym czegoś więcej, niż powielania stereotypów o osobach z niższym od siebie kapitałem kulturowym i niższych dochodach (często nie ze swojej własnej winy). Aż się dziwię, że nikt z Naszej Księgarni nie zastanowił się na etapie redakcji, że może nie tędy droga.
  • Przeglądając tę wyszukiwankę z Młodym Czytelnikiem zmęczyłam się okrutnie. Bardzo przebodźcowuje i niczego nie wnosi.
  • Moja dwuletnia córka uwielbia wyszukiwanki, ale ta nie przypadła jej do gustu. Ostra kreska, dużo kolorów, niezbyt realistyczne ilustracje raczej nie zachęcają.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo