• Uśmiech ma wielką siłę • Medal za uśmiech… czyli dzieci mają głos to książka, w której pokazano krótką historię Orderu Uśmiechu oraz sylwetki wybranych stu kawalerów tego odznaczenia. • Idea nadawania Orderu zapoczątkowana została w Polsce przez redakcję Kuriera Polskiego w 1968 roku, rangę międzynarodową otrzymała zaś w 1979 roku – od tamtej pory w skład kapituły Orderu Uśmiechu wchodzi wiele państw, większość członków stanowią Polacy, ale są też przedstawiciele m.in. Argentyny, Białorusi, Izraela, Sudanu, Kanady czy Wielkiej Brytanii. • Order przyznawany jest dwa razy w roku – pierwszego dnia wiosny i ostatniego dnia lata – za działalność, która przynosi najmłodszym najwięcej radości. Kapituła wybiera nagrodzonych spośród kandydatur nadesłanych przez dzieci z całego świata. Podczas uroczystości wręczania Orderu laureaci muszą z uśmiechem wypić sok z cytryny, a także zostają pasowani różą. Każdy z Kawalerów Orderu Uśmiechu przyrzeka dzieciom i kapitule być zawsze pogodnym i radość dzieciom przynosić. Międzynarodowej Kapitule Orderu Uśmiechu przewodzi kanclerz – od 2007 roku jest nim Polak, były Rzecznik Praw Dziecka Marek Michalak. Światowy Dzień Orderu Uśmiechu obchodzony jest 21 września. • W książce Medal za uśmiech… czyli dzieci mają głos najmłodsi wraz z rodzicami poznają Kawalerów Orderu Uśmiechu, wśród których znajdują się m.in. Jerzy Owsiak, Irena Sendlerowa, Jakub Błaszczykowski, Ewa Błaszczyk, Piotr Fronczewski czy Irena Kwiatkowska. Krótkie biografie opatrzone są zabawnymi komentarzami Jacka i Agatki (bohaterów dobranocki Wandy Chotomskiej). Polecamy książkę wszystkim najmłodszym. • Jolanta Oleksa • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo