• Mocno Wciąga, jedna z lepszych książek autora moim zdaniem.
  • To jedna z tych książek, po której przeczytaniu ma się lekki zawód i niedosyt, jednak po jakimś czasie okazuje się, że zostaje nam w głowie na dłużej. Pisząc tą recenzję po prawie roku od przeczytania sama jestem zaskoczona jak wiele szczegółów zapisało mi się w pamięci z akcji tej powieści. Może to przez to, że sięgając po tę pozycję byłam pewna, że to kolejny typowy dla tej autorki thriller (czytałam już jej „Zabójcę z sąsiedztwa” oraz „Najmroczniejszy sekret”). Jednak tym razem jest to raczej mroczna obyczajówka opowiadająca o życiu w sekcie. Jako, że osobiście rzadko sięgam po takie klimaty literackie, niektóre opisane wydarzenia były dla mnie czymś „wybijającym się” na tle innych lektur. Nie polecam jej jednak komuś, kto szuka trzymającego w napięciu kryminału, czy też wartkiej akcji. Książka momentami się dłuży i mimo, ze zakończenie było dla mnie poniekąd saty­sfak­cjon­ując­e (udało im się mnie zaskoczyć), to w momencie skończenia powieści byłam nią trochę zmęczona. 6,5/10 • Gdy krajem wstrząsa wiadomość o zbiorowym samobójstwie członków sekty, Sarah dowiaduje się, że wśród ocalałych znajdują się dzieci jej zaginionej przed laty siostry. Życie kobiety wywraca się do góry nogami, nie tylko z powodu wzięcia pod swoje skrzydła dwójki nastolatków, ale przede wszystkim przez ich liczne bariery psychiczne powstałe przez lata życia w zamkniętej społeczności.
  • Wychodząc z sekty, wbrew własnej woli nigdy nie będzie się czuło bezpiecznie wśród ludzi. Tylko sekta daje poczucie bezpieczeństwa tym, którzy nie znają innego życia. • Mroczna i trochę przerażająca lektura.
  • Trzymająca w napięciu powieść, każdy powinien sięgnąć po ta pozycję książkową.
  • Fajne są jedynie te fragmenty,w ktòrycg opisane jest przeszłość,czyli wcześniejsze życie sekty.Sama główna bohaterka dosyć nijaka,a zakończenie pozostawia wiele do rzeczenia.Jedyny plus to śmierć jednej z nielubianych przeze mnie bohaterek:/
  • Dośc dobra książka, czyta się łatwo, chociaż członkowie sekty niesamowicie irytują i nieco przerazają
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo