• Nastolatka i chłopak nie do końca z tego świata z lekcją biologii w tle... Brzmi znajomo? • Ktoś, kto kiedyś stwierdził, że nie należy oceniać książki po okładce miał niestety rację. W tej grafice zakochałam się, gdy tylko ją zobaczyłam. Stwierdziłam, ze nie będę węszyć o czym dokładnie jest "Szeptem", żeby nie psuć sobie zabawy i może się zaskoczyć. No właśnie... "może", bo zaskoczenie było, ale negatywne. • Ponad połowa książki to historia zakochanej dziewczyny, która by chciała, ale wkurza ją własne pożądanie i jednak nie chce. Obłęd, a raczej, jak mawia bohaterka książki, "makabra". • A odwiecznej bitwy upadłych z nieśmiertelnymi, na którą nastrajałam się od pierwszego wejrzenia na okładkę, jakoś nie uświadczyłam.
    +2 trafna
  • Jedna z moich ulubionych książek bez dwóch zdań. Napisana tak jak lubię: mrocznie, tajemniczo, seksownie. Kocham. Kocham.
    +2 trafna
  • Cuuuuudowana ksiązka. ; ) • Tematyka taka jak lubię, czyli przygodowa fantastyka. :D • Już widze ze dobra pisarka. ; ) • Z niecierpliwieniem czekam na druga czesc, oczywiście 5/5.: D
    +2 trafna
  • świetna książka 10/10 polecam czyta się szybko i przyjemnie
  • To nawet nie chodzi o podobieństwo do Zmierzchu, który bądź co bądź mi się podobał. Coś w powieści było płytkiego, infantylnego cos co nie wciągnęło mnie na tyle by z wypiekami na twarzy śledzić losy bohaterów. Byc może gdybym była trochę młodsza, miała inne rzeczy na głowie bardziej zrozumiałabym główną bohaterkę i jej losy. Tak czy siak książkę czyta się bardzo szybko całkiem przyjemnie - jednak bez większych przemyśleń, że o życiu losami bohaterów nie wspomnę.
  • Mało jest książek, które potrafią wciągnąć już od pierwszych stron. Jednak „Szeptem” zdecydowanie można do nich zaliczyć. Prolog jest wręcz świetny, ma swój niepowtarzalny klimat, owiewa całą powieść tajemnicą. Gdyby nie te początkowe kartki, prawdopodobnie zupełnie inaczej patrzylibyśmy na zdarzenia opisane później, spoglądalibyśmy na bohaterów z zupełnie innej perspektywy. • Saga Becci Fitzpatrick jest zdecydowanie jedną z lepszych pozycji tego gatunku. Napisana prostym, a jednak nieprzeciętnym językiem, dostosowanym do potrzeb młodzieży, z pasjonującą fabułą i barwnymi postaciami, jest zdecydowanie warta polecenia nie tylko fanom fantasy.
  • Zwalczyła mojego kaca książkowego. Takiej lektury potrzebowałam. Napisana prostym językiem, przyjemna do czytania, akurat na trzy wieczory. Główna bohaterka nawet aż tak mnie nie irytowała (zaznaczę, że w większości książek pier­wszo­plan­owyc­h bohaterek nie mogę znieść zazwyczaj). Tajemniczy chłopak-upadły anioł zaintrygował, chyba od razu byłam jego fanką. A jesli chodzi o Vee, to wręcz ją uwielbiam, chyba to jest postać, której nie da się nie lubić. Co do samej książki, zaskakująca, wciągająca i nie idzie się od niej oderwać.
  • Bardzo mi się podoba ta książki. Dla mnie nie ma skali, aby ją ocenić. Po prostu genialna. Na każdym kroku zaskakuje swą treścią. Naprawdę godna polecenia.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo