• Ciekawa książka opisujące życie codzienne Europejki (Niemki i jej rodziny) w Chinach ale nie jako wycieczkowej turystki ale mieszkańca. Autorka skupia się głównie na opisie problemów i ciekawostek z życia codziennego, momentami wplatając w to opisy jakichś atrakcji turystycznych, które odwiedziła (chyba raptem 3 lub 4). Świetnie opisuje mentalność Chińczyków, ich zachowanie, zwyczaje i motywacje życiowe. Czasem porównuje różnice kulturowe ale czyni to w taki sposób, że raz dostaje się jednej a raz drugiej nacji. Część z jej przygód z mieszkaniem była w mojej ocenie nieco „podkoloryzowana”, jednak nie psuło mi to odbioru całości. Pochwalić tu muszę autorkę za styl pisania – całość naprawdę świetnie i szybko się czyta, a duża dawka humoru (szczególnie fragmenty z dzieckiem) oraz dystans do własnej osoby powoduje, że czytelnik nie za bardzo może się przejąć zaistniałymi problemami. Po prostu – coś się wydarzyło i … żyjemy dalej. • Wyszła z tego całkiem interesująca pozycja czytelnicza, w sam raz do pochłonięcia w 1-2 dni. Każdy z rozdziałów ma na wstępie jakąś mniej lub bardziej głęboką myśl chińską – niektóre zapadają w pamięć. Np. taka charakteryzująca wg. mnie tę książkę – „Nic nie oczekując, unikniesz rozczarowań”.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo