• Mocna! Ciężko się od niej oderwać. Zapada na długo w pamięć .
  • Mocna, choć zapowiadala się niewinnie. Skating, hejt obecne czasy w najmocniejszym wydaniu
  • Martyna prowadzi instagramowy profil, na którym publikuje anonimowe wyznania swoich czytelników. Kobieta sama zmaga się z problemami – nie może poradzić sobie z rozstaniem z partnerem i faktem, że on układa sobie życie z inną. Na dodatek straciła pracę i uzależniła się od alkoholu i leków, co źle wpływa na codzienne funkcjonowanie. Gdy Martyna dostaje wiadomość od nieznajomego, jej życie się zmienia. Znowu ma po co wstawać z łóżka – chce pomóc mężczyźnie gnębionemu przez żonę. • Nie odpisuj Marcela Mossa to powieść, w której występuje kilku bohaterów, jednak główną postacią jest Martyna. Kobieta prowadzi profil na Instagramie, na którym publikuje tajemnice czytelników. W ten sposób zdobywa uznanie obserwujących. Poza tym ma w życiu niewiele – oszczędności się kończą, pracy brak, partner porzucił ją wiele tygodni wcześniej. Martyna ma problemy z alkoholem i lekami nasennymi, nie umie funkcjonować bez używek, a gdy już się napije, robi głupoty, których potem nie pamięta. Jest cyniczna, zazdrosna o byłego chłopaka i zawistna, pała chęcią zemsty. Dopiero wiadomość od nieznajomego sprawia, że Martyna znów zaczyna się czymś interesować i stopniowo porzuca dawne nawyki. • Powieść ma kilku bohaterów i każdy z nich otrzymał swoje rozdziały. Pisane są one w pierwszej osobie, dzięki czemu poznajemy lepiej psychikę danej postaci i rozumiemy jej działania, motywacje i zachowanie. Interesująco wypadają te fragmenty, w których spotyka się dwójka bohaterów, którzy są narratorami – możemy obserwować postacie oczami innych osób. • W powieści przedstawiono dwa główne wątki. Po pierwsze mamy do czynienia z kobietą, która nie może sobie poradzić z zakończonym związkiem. Ciągle ogląda byłego chłopaka i jego nową narzeczoną w mediach społecznościowych, źle im życzy, nachodzi, jest agresywna słownie i nadal ma nadzieję, że ukochany do niej wróci. Nie działa logicznie. Z jednej strony jest zazdrosna i chce się zemścić, z drugiej myśli, że właśnie w ten sposób odzyska byłego partnera. • Drugi wątek dotyczy pomocy nieznajomemu z internetu. Kobieta angażuje się w problem Michała, zbliża się do niego. Zastępuje jedną toksyczną relację kolejną. Doradza mężczyźnie, który jest ofiarą przemocy domowej, chociaż sama nie może pochwalić się stabilną sytuacją psychiczną, co czyni z niej kiepskiego pocieczyciela. Martyna działa według znanych sobie zasad – śledzi w sieci żonę Michała, dowiaduje się o niej jak najwięcej, by móc uderzyć tam, gdzie zaboli. • Intrygujący jest też sam wątek Michała i jego relacji z żoną. Na pierwszy rzut oka wyglądają jak idealne małżeństwo, lecz to wszystko pozory. Kobieta jest agresywna słownie, poniża męża, znęca się nad nim psychicznie i fizycznie. To wszystko dzieje się jednak za zamkniętymi drzwiami, wśród bliskich to ona robi z siebie ofiarę, gra pokrzywdzoną żonę, która robi wszystko dla ukochanego męża, a ten jest dla niej niewdzięczny. Temat przemocy domowej, której ofiarami są mężczyźni, nie jest popularny, nie mówi się o nim. Autor podjął jednak udaną próbę pokazania tej sytuacji oczami obu stron, dzięki czemu możemy lepiej zrozumieć zarówno oprawcę, jak i pokrzywdzonego. • Książka pokazuje też toksyczne relacje, nie tylko w związku Michała i jego żony. Także Martyna i jej były partner nie należą do najlepiej dobranych. Oboje mieli inne priorytety w życiu, chcieli od niego czegoś innego. Nie mogli się dogadać, ranili siebie nawzajem, nie wspierali się. Łączyły ich głównie wspomnienia dawnych uczuć. • Martyna jest przykładem osoby niezrównoważonej psychicznie. Brak równowagi zawdzięcza wydarzeniom, które się rozegrały w niedalekiej przyszłości, a także ucieczce w alkohol i leki. Z jednej strony podczas czytania zaczynamy jej żałować, z drugiej jej zachowanie sprawia, że nie możemy czuć do niej sympatii. To skomplikowana postać, dobrze napisana, bardzo niejednoznaczna. • Nie odpisuj doczekało się też audiobooka. Lektorami są Małgorzata Lewińska, Paulina Holtz, Michał Lesień-Głowacki, Piotr Grabowski i Agnieszka Więdłocha. Zespół aktorów doskonale poradził sobie z tekstem. Nie odczytują oni jedynie sucho treści, która przypada im w udziale, lecz wczuwają się w postacie, które grają, interpretują te rozdziały w tak fantastyczny sposób, że trudno się oderwać. Są bardzo prawdziwi w tym, co robią, nie ukrywają też emocji swoich bohaterów. • Nie odpisuj to świetny thriller, który trzyma w napięciu. Autor jak zawsze wprowadził kilka wątków i dobrze je poprowadził. Poruszył też trudne tematy, zaszokował czytelnika. Nie można się oderwać od słuchania. To wyjątkowa historia i dobrze zrealizowany audiobook. Serdecznie polecam.
  • Słaba, to za mało powiedziane - jakaś patologiczna treść. Ani kryminał, ani akcja, ani fabuła, ani obyczajowa, ani psychologiczna. Nijaka. • Szkoda czasu, choć ... czyta się szybko, ale nadzieja na jakikolwiek finał płonna. • Zakończenie beznadziejne.
  • Wciągający thriller trzymający w napięciu do ostatniej strony, gorąco polecam, świetna i wciągająca książka.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo