• "Uwięziona dusza" to pamiętniki Lucy Maud Montgomery z lat 1898 - 1910. • Pisała je w wieku 24 - 36 lat. • Towarzyszymy autorce powieści dla dziewcząt w trudach i radościach codziennego życia. Wędrujemy z nią z posady na posadę (Montgomery pracowała jaok nauczycielka, a także jako dziennikarka), aby po śmierci dziadka osiąść z owdowiałą babcią w rodzinnym domu. Poznajemy wielu starających się o rękę intelignetnej i obytej w świecie Maud, jak również powody, dla których ich odrzucała (niezwykle pouczająca lektura, szczególnie dla dziewcząt na wydaniu ;). • Maud Montgomery ostatecznie wyszła za mąż dopiero po śmierci babci, nad którą sprawowała opiekę. Miała wtedy 37 lat, a jej wybrankiem był pastor Ewen • Mac donald. • Jednak pamiętniki nie są tylko zapisem rozterek sercowych pisarki. Pełno w nich napomknień o pracy pisarskiej, kontaktach z gazetami i wydawcami i o radości z pieniędzy zarobionych własnym piórem. Wyłania się z nich obraz kobiety ciężko pracującej na sukces, a przy tym oddanej rodzinie i niezwykle gospodarnej. • Polecam pamiętniki wszystkim miłośnikom prozy L.M. Montgomery.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo