Recenzje dla:
  • Świetna, niesamowita.
  • Od nuklearnej zagłady dzieli nas tylko jeden przycisk… Kto naciśnie go jako pierwszy? • „Nigdy” to powieść polityczno-sensacyjna, z przerażająco apokaliptyczną wizją samozagłady świata. Autor wykazał się nie lada odwagą w swym pomyśle na fabułę. Wizja Folletta jest wstrząsająca, bo może naprawdę się zdarzyć. Akcja powieści rozgrywa się w kilku strategicznych miejscach na świecie. Mamy tu Afrykę, a dokładnie Czad na terenie którego Tamara i Abdul, agenci CIA próbują rozpracować plany islamskich terrorystów. Tutaj poznajemy także młodą afrykankę o imieniu Kiah, która wraz z synem podejmuje próbę ucieczki z kontynentu, by zapewnić swemu dziecku bezpieczne życie. W Chinach Chang Cai prowadzi skomplikowaną grę polityczną by nie doszło do konfliktu między jego krajem, a Zachodem. Temu wszystkiemu bacznie przygląda się prezydent Stanów Zjednoczonych Pauline Green i modli się w duchy, żeby to ona nie musiała być osobą odpowiedzialną za wybuch wojny nuklearnej na świecie. Okazuje się, że świat stoi w obliczu kryzysu, który może za moment okazać się tym ostatnim w dziejach ludzkości. • „Nigdy” to książka, która jest w stanie powalić czytelnika na kolana. Zatyka dech w piersiach swym realizmem sytuacji. Tak jak u Folletta bywa jest w niej cały wachlarz bohaterów. Są wśród nich szaleńcy, tchórze, ludzie trzymający głowę na karku, wrogowie, kochankowie i wiele innych kont­rowe­rsyj­nych­ postaci… Napisana jak zwykle z dużym rozmachem jest idealnym połączeniem thrillera szpiegowskiego z typową dla tego autora epicką narracją. Trudno się od niej oderwać, choć osobiście znacznie bardziej odpowiada mi proza Folletta w wersji opowieści średniowiecznej historyczno-obyczajowej. „Nigdy” to książka dla ludzi o wyjątkowo silnych nerwach. Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo