• Wszystko płynie - Wasilij Grossman • Gdybym mógł zaproponować jakąś książkę jako lekturę do szkół średnich to byłaby to właśnie ta książka. Spełnia bowiem kilka kryteriów. Przede wszystkim nie jest gruba, wiec nie odstręcza młodych ludzi. Można ja szybko przeczytać , a równocześnie dowiedzieć się czym był naprawdę komunizm. Jest to opowieść więźnia który jeśli dobrze pamiętam po 29 latach wychodzi z łagrów. Drugi plus - młody człowiek nie musi czytać o okrucieństwach życia w obozach. Wiedza którą mu przekazano o Oświęcimiu i innych obozach koncentracyjnych drugiej wojny to aż za dość. Tu może przeczytać o tym jak człowiek żyjący w komunizmie, a nie bedacy w więzieniu , tak na prawde całe swoje życie spędza w zamknięciu . Jest ograniczany w każdy możliwy sposób . Nie mając pozwolenia nie może się w ogóle przemieszczać po kraju, o zagranicy nie wspomnę . Żyje w ciągłym strachu przed władzą, ludzmi ktorzy mogą go zadenuncjować z każdego powodu , choćby tylko dlatego by zająć jego miejsce w pracy, czy na stanowisku, tak naprawdę nie może nikomu ufać , nawet własnym dzieciom które w szkołach są indoktrynowane politycznie. Jest ciągle inwigilowany. Może znaleźć sie w wiezieniu, czy zostać zesłany do łagru za to co zrobił niezgodnego z linią partii i za to czego nie zrobił, np. nie doniósł do władz o apolitycznym zachowaniu jakiejś znanej mu osoby, a co uczynił ktoś będący również tego świadkiem . • Nie ma prawa na swobodną wypowiedź, ma myśleć i mówić tylko to, co nakazuje lub na co pozwala mu dyktatura. • Żyjąc w komunizmie niby się żyło , pracowało chodziło do kin, teatrow, ale wszystko to co robiono, ogladano, nawet jakiej muzyki suchano zależało tylko i wyłącznie od partii i Józefa Wisarionowicza Stalina. I o tym właśnie jest ta książka . Obraz ten jest bardzo sugestywny głównie dlatego że autor nie mówi tu ogólnie o milionach obywateli, lecz skupia sie na pojedynczych osobach, co sprawia że te prześladowania jeszcze bardziej przerażają, bo każdy czytając tę książkę może postawić się na miejscu konkretnego człowieka . Autor porusza jeszcze wiele innych tematów jak np. czystki na Ukrainie w czasie których zmarło kilka milionow ludzi, trudno o wszystkich nawet wspomnieć. • Bardzo madra, głęboka i przyznam bardzo wciągająca lektura . • Dlatego wydaje mi sie że właśnie takie książki powinny być lekturami dla naszej dorastającej młodzieży , książki bowiem powinny kształtować młode umysły aby później w przyszłości umiały odróżnić dobro od zła oraz podejmować w życiu racjonalne decyzje mające na uwadze dobro ogółu a nie pojedynczych jednostek.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo