• W trzeciej części z serii „Pan Jaromir” nasi bohaterowie udają się do Włoch. W prywatnym muzeum w Wenecji ktoś ukradł figurkę anioła o skrzydłach wysadzanych diamentami, w Rzymie zaś wazę i kawałek anielskiego skrzydła. Sprawy są powiązane – w każdymi miejscu sprawca zostawił dmuchane kółko pływackie. • Może lord Huber sprawia wrażenie roztargnionego staruszka na wakacjach, ale pan Jaromir jest zadowolony, że dla niego właśnie pracuje. Bowiem ten dość niezgrabny starszy pan, potykający się o własne nogi, jest uznanym przez Scotland Yard detektywem. Do tego stopnia, że pewien złodziej postanawia się z nim zmierzyć. Obmyśla arcy­skom­plik­owan­e przestępstwa. Rzecz jednak w tym, iż jest tak zadufany w sobie, że nie dostrzega, jak wiele zostawia śladów. • Świetnie skomponowana i bardzo ładnie wydana powieść dete­ktyw­isty­czna­ dla dzieci. Osobiście jestem wielką fanką pana Jaromira – rezolutnego jamnika, który przejawia dużą słabość do angielskich słówek i ogromne zamiłowanie do zagadek. Detektyw i jego asystent stanowią zgrany duet, doskonale się rozumieją i uzupełniają. • Lektura tej książki to dobra zabawa. Polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo