• Bardzo lubię książki Agnieszki Krawczyk i również tym razem się nie zawiodłam. Czyta się lekko i przyjemnie. Polecam
  • Flaki z olejem, a okładka taka piękna, zupełnie niezwiązana z treścią. Bohaterzy irytujący, podniecają się kasą, sławą i za dużo jedzą.
  • Okładka książki bardzo ładna, zachęcająca jest też notka zamieszczona na tejże okładce, wskazując, że jest to "romantyczna opowieść, która zabierze was do (...) i wszędzie tam, gdzie warto się zakochać". • Taka rekomendacja - to wskazanie na ckliwe czytadło. Ale kto zna twórczość tej autorki to wie, że wprowadzenie jest złudą. Jak zawsze w jej powieściach musi być temat przewodni. I też tak jest tu. • Polecam tę opowieść o przyjaciółkach Izabeli i Kamili,które będąc na zakręcie życiowym , podejmują się prowadzenia upadającego periodyku dla kobiet, odziedziczonego przez jedną z nich. Przy okazji "wychodzi na jaw" wiele tajemnic ich osobistych, spadkodawczyni, sponsora gazety i innych. Zapewniam, że szalenie ciekawych. Oczywiście jest też i miłość - czasami bardzo trudna. • A wszystko to dzieje się w przepięknych zakątkach Krakowa, szczególnie starego Kazimierza, w urokliwej Wenecji i w wspaniałym pałacu w Opolanowie
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo