• Maciej Stawicki zafascynowany jest filozofią Dalekiego Wschodu. Z tego powodu zgłębia tajemnice tego regionu, a potem opisuje je w swoich książkach. Jedną z takich książek jest „7 zasad sukcesu według Mistrza Chuang Yao”, która została wydana w 2013 roku przez wydawnictwo Studio Astr­opsy­chol­ogii­. • Książka jest napisana w formie nauki, jaką otrzymywał narrator od Mistrza. Rozmawiają oni, a uczeń przyjmuje cenne rady, wskazówki i nauki. Przeżywają przy tym różne „przygody” np. zostają napadnięci przez uzbrojonych w noże mężczyzn. To też lekcja, nie tylko dla ucznia, ale też dla Mistrza, który pokazuje zalety tej sytuacji. Wszystko, co chcemy osiągnąć w życiu jest na wyciągnięcie ręki, o czym stara się przekonać Mistrz. Jest on przy tym bardzo spokojny, opanowany i pewny siebie, bije od niego niesamowita energia. Przy okazji sami powinniśmy się wyzbyć obaw, by móc w życiu osiągnąć wszystko co chcemy. To nasz umysł jest dla nas jedyną przeszkodą. Nie ma jednak złotego środka, czy jakiegoś sztywnego zachowania na to, by osiągnąć sukces. Każdy z nas indywidualnie musi do tego dotrzeć, ale ważne by zrozumieć, że nie osiąga się go za pomocą środków finansowych, czy uporu, ale przez racjonalność i pewność. • Książka jest krótka, ma nieco ponad 130 stron. Ma mały format, bardzo przyjemny swoją drogą. Każdy nowy rozdział zaczyna się osobną kartką z obrazkiem, a kończy podsumowaniem lekcji i małą ikonką. Estetycznie książka robi świetne wrażenie. • Minusem jest moim zdaniem podzielenie jej na tak wiele podrozdziałów. Historie często są spójne w każdej z lekcji, ale rozłączone na kilka mniejszych części. Jest to zbędny zabieg moim zdaniem. Poza tym często, gdy Mistrz mówi jego dialogi przechodzą w narrację, o czym trudno się nieraz zorientować. • Poza tym książka jest ciekawa i czyta się ją błyskawicznie. Temat moim zdaniem jest warty uwagi, może pomóc nam zrozumieć co robimy źle i jak można inaczej spojrzeć na pewne sprawy. • Książkę polecam tym, którzy lubią czytać o nowych rzeczach i chcą poznawać inne filozofie i sposoby życia. To krótka opowieść o naukach Mistrza, z której da się wynieść dla siebie cenne rady. Pamiętajcie jednak, że jest to tylko sugestia, a nie wytyczona ścieżka, którą każdy musi się poruszać.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo