• Urokliwa i pełna magii opowieść o pewnej księżniczce, która robiła zupełnie wszystko wspak. Czytała od końca, spała w dzień, a funkcjonowała w nocy, nawet nie tak się ubierała jak należało. Przez ten swój niby-defekt była bardzo oryginalna i na swój sposób wyjątkowa. Podczas jednego ze swych nocnych spacerów tuż przy stawie pełnym żab natrafiła na domek w lesie. Pomieszkiwała w nim staruszka, która oczywiście pełni w tej historii funkcję tej prze okrutnie złej osoby… Staruszce zupełnie nie przeszkadzała inność księżniczki, ani też jej nie zastanawiała śmieszna składnia. Miała zamiar poczęstować dziewczynkę swoim magicznym wywarem, by ta podczas jego spożywania wypowiedziała pradawne zaklęcie… Jak myślicie: czy plan czarownicy się powiódł? Odpowiedzi można się rzecz jasna szybko domyślić. Czar z pewnością zadziałał, ale przyniósł niespodziewany skutek. Serdecznie polecam Wam tą bardzo baśniową, krótką historię pełną dobrego humoru.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo