• Barbara Nocoń – członkini Dyskusyjnego Klubu Książki przy PiMBP w Olkuszu: Młody Ryszard Kapuściński, piszący do „Sztandaru Młodych”, został wysłany na pierwszą zagraniczną misję jako korespondent do Indii. Doznaje zderzenia kulturowego jak zrobić reportaż nie znając języka hindi (angielski również w małym zakresie). Wiedzę o tym kraju miał też małą. Większość spraw załatwiał pojedynczymi sprawami, ale to było zbyt mało, aby poznać ludzi, kulturę i obyczaje. Autorowi towarzyszył w podróży bohater, z którym spędzał czas, a była to książka napisana 2500 lat wcześniej przez Herodota. Cała książka jest przeplatana fragmentami z dzieła Herodota. Podczas pobytu w Indiach poznajemy historię Dariusza – króla Persji oraz jego następcy – Kserksesa. Herodot odbył długą drogę, aby potem spisać to, co ujrzał. Ukazał bogaty świat sprzed wieków, pełen przepychu, wojen, zdarzeń i historii. Herodot był pierwszym podróżnikiem, który stworzył reportaż. Dla Kapuścińskiego spisane przemyślenia z podróży Herodota były wzorem reportażu. Kapuściński przekracza granicę czasu i dlatego nie odczuwamy, że Herodot żył tak dawno. Książka mi się podobała i polecam innym.
    +2 trafna
  • Nie jest to łatwa książka, jednakże tym większa satysfakcja nie z przebrnięcia przez nią lecz zrozumienia :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo