• ten film wbija w siedzenie - tak mogłabym jednym słowem opisać to, co się dzieje z widzem podczas oglądania. Film, który zatrzymuje, uzurpuje sobie czas na wyłączność i nie pozwala się oderwać do samego końca. Od samego początku uczestniczymy w wydobyciu ropy naftowej. Patrzymy jak to wygląda od momentu dostania pozwolenia na wykopy, usilne szukanie i praca bez końca, by wreszcie dokopać się do tego "płynnego złota", które tak wszyscy poszukują. Day Lewis gra poszukiwacza, który zaczyna z niczym, a kończy jako pan, tupeciarz i cwaniak. Kończy jako bezwzględny alkoholik mieszkający samotnie w wielkiej posiadłości. Czy tak miało wyglądać jego szczęście zbudowane na stabilnych fundamentach "zielonej" gotówki? Czy alkohol, majątek, służba - czy to jest ten cel i radość? • Autentyczna rola Daniela Day Lewisa oraz jego "przyszywanego" syna, dziecka znalezionego na pustyni podczas kopania, staje się tak wiarygodna, a jednocześnie tak niewiarygodna, że nie sposób zapomnieć tego filmu. Emocje jakie towarzyszom tym dwóm postaciom, wzajemna miłość i późniejsza nienawiść - wszystko to wynosi film o raz jego twórców na wyżyny kinematografii. • Wspaniały, ale nie dla każdego widza.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo