• Marta Grzebuła to autorka kilku książek o różnorodnej tematyce. Pisze kryminały, powieści z nutką fantastyki a także obyczaje. Jedna z jej książek, wydana w 2013 roku, jest romansem z nutką erotyki. Nosi nazwę „Obsesja”. • Aleks pochodzi z Londynu. W Polsce spędza sporo czasu, ma tu znajomych. Podczas Sylwestra poznaje Grace. Kobieta jest tajemnicza. Zabiera go z imprezy i spędzają razem upojną noc. Aleks nie może zapomnieć kobiety, która dała mu taką rozkosz. Próbuje ją odnaleźć, ale nie wie jak się nazywa, gdzie mieszka i pracuje. Na imprezie pojawiła się znikąd, nikt nie wie kim była. Nawiedza go w snach, widzi ją w twarzach innych kobiet. Gdy pojawiają się poszlaki dotyczące Grace próbuje je sprawdzić. W międzyczasie pojawiają się w jego życiu inne kobiety, kochanki, które odnajdują przy nim spełnienie i pełnię kobiecości. Jednak dla Aleksa nie SA to poważne związki. Ciągle myśli o Grace, wydaje mu się, że stracił głowę dla pięknej nieznajomej. Nie angażuje się w relacje z innymi kobietami, bo ciągle marzy o dziewczynie, która okazała się doskonałą kochanką. Drugiej takiej nie znajduje, traktuje przez to kobiety nieco powierzchownie. Czy odnajdzie Grace? I kim ona jest? A może to był tylko piękny sen, który nie ma prawa istnieć na jawie? I jak z brakiem Aleksa poradzą sobie inne kobiety? • Aleks jest przystojnym mężczyzną, który zakochał się w kobiecie, którą znał jeden wieczór. Myśli o niej nieustannie i tylko o niej mówi. Inne kobiety go interesują, chociaż kilka pojawia się w jego życiu. Spędza z nimi upojne noce, które jednak nie znaczą dla niego tyle, co dla nich. Angażuje się w poszukiwania kobiety swoich marzeń i miewa sny erotyczne z nią w roli głównej, tak realne, że aż bolesne po przebudzeniu. • Narracja trzecioosobowa często skupia się na mężczyźnie. Obserwujemy dzięki niej jego myśli i sny, zachowania i pragnienia. Poznajemy też relacje kobiet, które tracą dla niego głowę. Dostały one swoje krótkie podrozdziały, w których opowiadają, co czują. • W tej pozycji znalazło się kilka momentów, które dodają jej pikanterii. Sceny erotyczne opisano tu dokładnie i pomysłowo. Każda kobieta jest inna, ma inne pragnienia. Uchwycono to w tej książce, co jest ciekawym rozróżnieniem. Sceny nie są opisane nieśmiało, autorka rozkręca się wraz z kolejnymi stronami. Na początku nie nazywa wszystkiego wprost, potem jednak jest coraz śmielsza. • Język jest prosty, narracja przeważa. W dialogach pojawiają się momenty, w których Aleks nie rozumie słów, które wypowiadają do niego inne osoby. Pyta on wprost co oznacza dane słowo, co jest dobrym zabiegiem, który pokazuje, że Aleks nie mieszka w Polsce. • Korekta trochę nawaliła. Niekiedy brakowało znaków inte­rpun­kcyj­nych­, czasem dwa dialogi należały do jednej osoby. W niektórych wypadkach myślnik łączył się z wyrazem. Niedociągnięcia były denerwujące, ale nie przeszkadzały w odbiorze tekstu. • Jest to lektura o miłości i wszystkich jej odcieniach – obsesji, zawodzie, zdradzie, bólu, radości, namiętności i pragnieniu. To życiowa lektura, która opowiada o tym, co bywa nadal tabu – o seksie i samobójstwie. Znajdziemy tu toksyczną odmianę miłości w kilku wydaniach. • Komu polecam? Nie jest to łatwa lektura, mimo że erotyk dawałby takie poczucie. Kilka wątków warto poznać, chociaż główny bohater swoim zachowaniem nie napawa w wielu chwilach optymizmem. To książka warta uwagi, kolejna dobra pozycja w dorobku autorki.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo