Przeczytałam książkę z dużym zain­tere­sowa­niem­. Opowieść o dawnych czasach pokazała, w jakich warunkach żyli ludzie na wsi po wojnie. To wstrząsająca prawda, a dla nas, żyjących w naszych czasach, jest to nie do wyobrażenia. Bardzo wzruszyła mnie historia Julii. Wojna zniszczyła jej szczęście, ale ona się nie poddała. To jedna z dzielnych kobiet, cichych bohaterek, o których na ogół w książkach nie piszą. Piękna postać. Jej córka, Barbara to także kobieta pełna poświęcenia i determinacji w dochodzeniu do prawdy. Autorka pięknie pokazała postacie kobiet, które walczą z przeciwnościami losu, głębię ich przeżyć. Historia opowiedziana jest tak, że nie można się oderwać od czytania. Bardzo ładny język. To książka o wojnie, miłości, przemocy w rodzinie i wybaczeniu. Aksja przenosi się z Wielkopolski na Pomorze,potem na Zamojszczyznę. Historię i piękno tych miejsc ukazuje autorka niejako przy okazji, i bardzo ciekawie. Warto przeczytać.