• Mała fińska wioska, listopadowe popołudnie. Mikko Hiltunen, skryty, wrażliwy szesnastolatek, wychodzi z domu i nie wraca na noc. W okolicach północy próbuje skontaktować się z rodzicami, dzwoniąc z komórki na numer ojca,kilkadziesiąt minut później jego telefon milknie. • Następnego dnia zaniepokojona rodzina rozpoczyna poszukiwania, z każdą godziną coraz bardziej gorączkowe. Ktoś widział chłopca w pociągu, w towarzystwie jakiejś dziewczyny. Ktoś zauważył go, prowadzącego na trasie zepsuty motocykl. Nagle trop się urywa. • Poszukiwania prowadzi miejscowa policja, do akcji włączają się ochotnicy, wspierają ją media. Bez skutku. • Nikt z bliskich nie wie, dokąd udał się Mikke tamtego feralnego dnia, z kim miał się spotkać. Co się stało z nastolatkiem? Został zamordowany? Uległ wypadkowi? A może po prostu uciekł z domu? Najgorsza jest niewiedza. • Zaś fatalny splot zdarzeń sprawia, ze osoba, która o okolicznościach zniknięcia Mikkego mogłaby powiedzieć najwięcej … nic nie wie o dramacie rodziny Hiltunen. • Hanna robi wszystko, by dowiedzieć się, jaki los spotkał jej młodszego brata. W ciągu roku od jego zaginięcia dziewczyna dojrzewa, przebudowuje swój dotychczasowy światopogląd, znajduje miłość i wsparcie w nowo poznanym chłopaku. Co łączy Jussiego z zaginięciem jej brata? • Lato kolejnego roku przynosi rozwiązanie tajemnicy. I ukojenie. • „Wyszedł z domu” to według mnie niezwykle wciągająca lektura, dostarczająca wielu wzruszeń. Od początku do końca trzyma w napięciu. Czytelnik z początku wie o zdarzeniach z tego feralnego wieczoru nieco więcej niż bliscy chłopca, później na równi z bohaterami książki staje przed wielką niewiadomą. Możemy domyślać się losu chłopca, składając w całość poszczególne elementy układanki. Możemy „gdybać”…. I z dużym wzruszeniem przeżyć moment, w którym Mikko zostaje w końcu odnaleziony… • Podobnie jak chwilę, w której narrator opowiada nam, co naprawdę stało się tamtej zimnej nocy, która w życiu Hiltunenów zmieniła wszystko.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo