• Archer jak zwykle doskonaly, pelen pomyslow, a ksiazka niespodziewanych zdarzen i matactw, za to przygotowanie przez wydawnictwo tragiczne. Tlumaczka ta sama od pierwszego tomu - z rzadka niestety widac jej...pioro, natomiast pole do popisu znalazla redaktorka Katarzyna Raźniewska (oby trzymala sie z dala od dobrych autorow i nie tylko). Ksiazke czyta sie trudno, pani celuje w takim szyku zdania, ze czasem trudno polapac sie o co chodzi, "się ubral" i temu podobne sa na porzadku dziennym - w podstawowce ucza, ze czasownik zwrotny ma odwrotna kolejnosc!, uzywa slow prostych zeby nie powiedziec prostackich i wszechobecnego, paskudnego "witam". Jednym slowem swoja ignorancja (zaloze sie ze nie czytala wczesniejszych tomow) sprawila, ze zniknal archerowski klimat, w jakim obracali sie Cliftonowie, Barringtonowie i cala reszta i subtelny dowcip, a pani Danuta Sękalska zapewne łapie się za głowę ze zgrozy. A właśnie, pani redaktorka nie wie, ze jesli w zdaniu kilka razy występuje literka i (jako łącznik), to przed juz druga i nastepnymi trzeba postawic przecinek. Coz, pani to pewnie mlode pokolenie redaktorow nie znajacych jezyka polskiego ani zasad nim rządzących. Wystarczu siegnac do ksiazki Przyjaciele i rywale....nie nerwowego czytania. • Za ewentualne bledy przepraszam, ale pisze w,ujmijmy to, wzburzeniu, bo bedac w polowie ksiazki, nie wiem czy uda mi sie ja skonczyc, taki to miejscami prostacki bełkot.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo