• Książka jest kontynuacją pierwszej części "Nie wiem jak ona to robi" choć do bohaterów powracamy po kilku latach, kiedy dzieci z maluchów są już nastolatkami, a główna bohaterka próbuje pogodzić się z upływem czasu. Dobiegająca pięćdziesiątych urodzin Kate postanawia wrócić do pracy aby podreperować rodzinny budżet. Mając na głowie niekończący się remont domu, dwójkę dzieci, męża z kryzysem wieku średniego i widmo starości nad sobą, Kate w znany sobie sposób próbuje pogodzić ze sobą wszystkie swoje życiowe role ☺️ • Bardzo odpowiada mi humor zawarty w tej książce, dzięki któremu czyta się ją bardzo przyjemnie. Nie nudziła mnie i miło spędziłam czas- choć bardziej trafiała do mnie Kate z części pierwszej, ale to być może dlatego, że odnajdywałam w niej więcej podobieństw do siebie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo