• Znakomita książka o aktualnej sytuacji na Ukrainie. Autor przemierza ten krajów wszerz, rozmawia z wieloma ludźmi i odwiedza rozmaite ciekawe zakątki. Wydawnictwo Czarne po raz kolejny dostarcza świetny reportaż.
  • "Tatuaż z tryzubem " to historia podróżnicza, połączenie reportaży z esejami i próba odpowiedzi na pytanie jak wygląda rzeczywistość za naszą wschodnią granicą. • Z książki Ziemiowita Szczerka wyłania się obraz cierpiącego na schizofrenię kraju, którego symboliczna jedność to żółto- niebieska farba, która pokrywa niemal wszystko co znajduje się w przestrzeni publicznej. Ukraina to kraj rozdarty wewnętrznie na część "prozachodnią", której oczy skierowane są na Europę i "prowschodnią", której serce wciąż należy do Rosji i dawnego Związku Radzieckiego. Zanurzona w konflikcie, wciąż walcząca o swoją tożsamość, gdzie konieczne wydaje się być na nowo zdefiniowanie czym jest ukraińskość. • "Tatuaż z tryzubem" ma w sobie sporo z reportażu, gdzie z dziennikarską drobiazgowością opisuje ukraińską rzeczywistość, jednak mnóstwo w nim refleksji i ciekawych spostrzeżeń. Obserwacji, które zaskakują swoją przenikliwością. Ziemowit Szczerek posiada niebywałą umiejętność dostrzegania tego co piękne w miejscach, w których to piękno przeciętnemu człowiekowi trudno dostrzec. W tych momentach Szczerek przypomina mi Stasiuka, który potrafi czarować językiem, snuć swoją opowieść w taki sposób, że wydobywa na światło dzienne piękno najbardziej brzydkiej rzeczy pod słońcem. Autor potrafi uwodzić językiem. • Ukraina, którą przedstawia Ziemowit Szczerek jest zabawna, przerażająca, ale przede wszystkim fascynująca. Autor przypomina, że dzisiejsza Ukraina to nie tylko toczące się konflikty, ale to ludzie, z krwi i kości, którym przyszło tam żyć i którzy tworzą ten kraj. • Ukraina widziana oczami Ziemowita Szczerka fascynuje i uwodzi. Lektura godna polecenia. • Marta Ciulis- Pyznar
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo