• "Mój słodki aniołku" to mocna, poruszająca, dramatyczna, emocjonująca, wstrząsająca i szokująca historia. Autor bardzo szczegółowo przedstawia wszystkie wydarzenia i mogę powiedzieć, że aż za szczegółowo. Książkę można byłoby trochę odchudzić z niepotrzebnych powtórzeń, bo wkoło powtarzane te same słowa, zwroty, fakty trochę nudziły, ale widocznie tak musiało być. Ciężko mi się ją czytało. Nie mogłam sobie nawet tego wyobrazić, przez co to biedne dziecko musiało przechodzić w tym swoim krótkim życiu - tyle bólu i cierpienia. Ale też zastanawiałam się, dlaczego nikt nie zareagował wcześniej, dlaczego lekarze nie zauważyli symptomów wskazujących, że matka może krzywdzić swoje dziecko. Chociaż wiele osób podejrzewało, że coś jest nie tak i jakieś pojedyńcze i błahe donosy były, ale były weryfikowane po łebkach i w efekcie końcowym sprawy zostały umorzone. Szkoda też, że nie było więcej informacji na temat tej choroby - "Zastępczy zespół Münchhausena", bo nadal mało kto wie co to za choroba i jak się objawia. Nie mniej jednak uważam, że książka jest bardzo dobra. Autor wykonał kawał dobrej roboty i warto przeczytać. Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo