• "Miłość z widokiem na morze" to zbiór ośmiu opowiadań polskich autorek. Idealnie wpasowuje się w ten letni czas wakacyjny, a także w sytuację, w której się znaleźliśmy. Świadczy o tym pierwsze opowiadanie autorstwa Nataszy Sochy o wypoczynku małżeństwa w czasie kwarantanny. Kiedy wydaje się, że nic nie może uratować tego małżeństwa i terapeuta radzi im aby wybrali się w ostatnią podróż, u jednego z mieszkańców pensjonatu zostaje wykryty koronawirus i para musi odbyć kwarantannę w małym pokoiku. Początkowo nie są z tego faktu zadowoleni. Czy to się zmieni? • Kolejne świetne opowiadanie należy do Magdaleny Witkiewicz, która opisuje historię dwóch przyjaciółek, które wyjeżdżają do pracy sezonowej w maju. Jedna z nich wybiera się na spacer po plaży i tam spotyka chłopaka, z którym od razu nawiązuje nić porozumienia. Para spędza ze sobą każdą wolną chwilę, jednak wakacje szybko mijają. Czy ta miłość przetrwa? Czy jest możliwy związek na odległość? Przeczytajcie koniecznie... • Te dwa pierwsze opowiadania to tylko mały początek historii, które kryje ta książka. Wszystkie opowiadania łączą się ze sobą poprzez dwa motywy. Bohaterkami są kobiety, które nieważne, w jakim wieku muszą podjąć trudne dla siebie i dla bliskich decyzje. Są one po przejściach i szukają swojego szczęścia na ziemi. • "(...)jak kruche jest szczęście. Trzeba się o nie troszczyć każdego dnia. Bo nie zawsze dostajemy szansę, by zacząć wszystko od nowa" • (Ilona Gołębiewska) • Drugim motywem, który łączy te wszystkie opowiadania jest nasze piękne polskie morze. Czytając, czytelnik przenosi się na słoneczną plażę, w myślach słyszy szum fal. Uwielbiam morze, więc tym lepiej czytało mi się tę książkę. W każde wakacje staram się choć przynajmniej czasu spędzić nad morzem albo polskim, albo zagranicznym. • Plusem tej książki jest to, że każdy znajdzie coś dla siebie. Opowiadania mają różny charakter. Miłośnicy erotyków, thrillerów czy książek obyczajowych będą zadowoleni. Dodatkowo miałam możliwość poznać twórczość autorek, których jeszcze nie czytałam. • Polecam • Moje ocena: 9/10
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo